De covers van Suzanne Vermeer vind ik nooit erg opvallend. De boeken worden gekozen omdat ze van Suzanne Vermeer zijn, niet omdat de cover aanspreekt. Wel vind ik ze altijd sereen en bij het boek passen. Als je meerdere boeken op de plank heb staan, vormen ze een mooi geheel.
“ Als het lot bepaalt dat iets moet gebeuren, dan regelt het lot dat. Drastische maatregelen worden niet geschuwd.”
Het verlies van haar man maakt Nicole nog kwetsbaarder en daardoor zeer beschermend naar haar dochter toe. Hoewel Iris liever met vriendinnen op vakantie wilde gaan, besluit ze toch om met haar moeder mee te gaan naar Bergen, waar ze al jaren als traditie haar vader gedenken met een kaarsje op het Lichtjesfeest. De dames onmoeten Patrick, een charmante dertiger die dit hele tripje opeens een stuk spannender maakt. Als hij Iris en Nicole uitnodigt in zijn gehuurde Vila Zuiderwind wordt dit helaas niet het avontuur dat Iris in gedachten had. Wie is Patrick werkelijk en wat is zijn connectie met de dertig jaar geleden verdronken Marjolein? Is Marjolein wel echt verdronken? En hoe kan het dat juist op dit moment hun paden kruisen?
Zoals gezegd is Zuidenwind een boek met sneltreinvaart, iets wat goed past bij een kort verhaal. Vanaf de eerste pagina zit je in het verhaal en de vragen beginnen zich al snel op te stapelen. Hoofdstuk na hoofdstuk wordt het spannender en ontwikkelt het verhaal zich, maar pas op het einde volgt de ware ontknoping. Ik had niet kunnen voorspellen waar dit naartoe ging en de ontknoping was dan ook een grote verrassing. Een fijn boek om even tussendoor te lezen.