ISBN: 9789045202822
Uitgever: Karakter Uitgevers
Editie: E-book
Overige edities:
2010
 |
Omschrijving:
Frederique van Ostende is een befaamd violiste. Overal waar ze optreedt mag ze staande ovaties in ontvangst nemen, en in binnen- en buitenland oogst ze lovende kritieken op haar gepassioneerde spel. Ook de carrière van haar man Davide staat in de vijfde versnelling; hij is betrokken bij het Mose-project in Venetië, een groots plan om de overstromingen te lijf te gaan in deze historische stad. Zijn ultieme uitdaging. Onder het rimpelloze oppervlak van een succesvol leven blijkt echter een groot verdriet schuil te gaan. Verdriet dat de symfonieën en sonates van Frederique een ondertoon verleent van schuld en spijt. In korte tijd worden drie mensen op gruwelijke wijze vermoord. Het onderzoek van inspecteur Kees-Jan van Aerendonck leidt in de richting van Davide en Frederique. Van Aerendonck is een ervaren rot, maar ditmaal staat hij voor een raadsel. De oplossing laat zelfs het duistere water in de Venetiaanse lagune niet onberoerd.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Astrid van der Helm op 21 november 2010:
In Zwart Water maken we kennis met Frederique. Een veertiger die werkt en leeft als concertviolist. Ze is getrouwd met Davide, maar niet gelukkig in haar huwelijk. Hun dochterje is overleden aan hersenvliesontsteking en daarvan zijn Frederique en Davide kapot. Ze sjouwen dit als een zware last met zich mee. Door een schouderblessure kan ze ook steeds moeilijker spelen en haar werk gaat achteruit. Daardoor krijgt ze weer slechte recensies, en daarvan is ze ook weer van streek.
Davide doet aan watermanagement in Venetië. Hij is Italiaan, en ze hebben daar ook een huis. Dan horen ze op een dag dat hun oude huisarts vermoord is, verdronken. Kort daarop worden nog twee vrouwen vermoord - ook verdronken - die in verband staan met Frederique en haar man. Al snel zijn ze verdachten in deze moordzaken.
De karakters zijn goed neergezet in Zwart Water. Ook de spanningsbogen zijn erg goed in elkaar gezet, en verrassen je toch elke keer. Je leest telkens een stuk in de toekomst, en dan ga je weer naar het heden. De Frederique als kind en als vrouw worden goed neergezet. Daardoor krijg je een kijkje in het verleden en ook in de toekomst. In het begin is het verwarrend, maar al snel wen je aan deze manier van schrijven. Het plot laat zich raden en is eigenlijk heel voorspelbaar. Toch stoort dit niet in het verhaal. Uiteindelijk krijgt het plot toch nog een andere wending, en dat is dan weer verassend. Al met al een heerlijk boek voor de koude herfstavonden.
Bezoekersreacties:
Emmy (40) op 9 februari 2011:
Na drie dagen (met tussendoor fulltime werken, eten, slapen en andere bezigheden) Zwart Water dichtgeslagen en niet omdat ik het zat was maar omdat het alweer uit was. Dat zijn de enige nadelen van Corine Hartman haar boeken; ze zijn niet weg te leggen, het kost nachtrust en ze zijn zo uit. Zwart Water overtreft, wat mij betreft, al haar vorige boeken en dan te bedenken dat die ook geweldig goed zijn. Probleemloos schakel je over van verleden naar heden, van Nederland naar Italie en in beide gevallen net zo snel weer terug. De moorden worden beklemmend angstig goed beschreven, je voelt wat de slachtoffers doormaken en net als zij heb je geen idee van de dader. Zonder enig geluid op de achtergrond word je meegenomen door de Vier Jaargetijden van Vivaldi, veilig thuis bij de kachel krijg je koude rillingen van het stijgende water van Venetie en zonder enige ervaring op dat gebied meen je het verdriet te herkennen van zo'n groot verlies. Het einde is verrassend, onverwacht en ondanks alles hartverwarmend. Een boek wat je bij zal blijven..
Oordeel:
Ans (67) op 3 november 2010:
Heb Zwart water uitgelezen en ik vond het een erg spannend boek, met een ontzettend verrassend einde! Het boek speelt zich af in het heden maar grijpt regelmatig terug naar het verleden, wat absoluut niet storend is. Ditmaal is Venetië in beeld, in het hele verhaal heeft water een érg belangrijke rol en het enige wat je wilt is verder lezen om erachter te komen hoe de vork nu in de steel zit. Zoals al op de achterflap van het boek staat, het is een thriller over een onvoorwaardelijke liefde. Het boek zit erg goed in elkaar en heb ervan genoten tot de laatste bladzijde. Jammer dat het boek uit is, maar ik ga er maar van uit dat er gauw weer een volgend boek zal zijn.
Oordeel:
Peanuts (52) op 2 november 2010:
Met een diepe zucht heb ik Zwart Water dicht geslagen. Wat een práchtig en indrukwekkend verhaal. Alweer! ‘Hartman wordt steeds sterker’ aldus de VN thrillergids. Dat heeft ze met Zwart Water voor mij opnieuw bewezen. Een goed begin is het halve werk, zal Hartman hebben gedacht, en ze maakt de belofte meer dan waar. Direct het eerste hoofdstuk is nagelbijtend spannend, je leest het letterlijk en figuurlijk ademloos. Zo benauwend. En de eerste dode laat niet lang op zich wachten. Het verhaal is niet chronologisch in zijn opbouw. We vliegen heen en weer in de tijd maar dat stoort helemaal niet. Je bent iedere keer weer nieuwsgierig naar meer informatie, dus wegleggen - als je die gedachte al zou krijgen - is geen optie. De hoofdlijn in het verhaal is onvoorwaardelijke liefde (bijzonder genoeg bij een thriller) en is weer prachtig uitgewerkt. Daar is Hartman ijzersterk in: de beschrijving van de relaties tussen mensen en waar en hoe ze ontsporen. Daarnaast heb je nog de zijlijnen van de ouders en de tante van Frederique, de sores van Van Aerendonck en het verhaal rond het overlijden van Isabelle. Pittige kost, emotioneel gezien. Maar Hartman weet, als altijd, de juiste balans te vinden tussen spanning, emoties en humor. Voeg daarbij haar prachtige taalgebruik, de soepele zinnen, de mooie constructies, en je weet dat je weer een parel in handen hebt. Natuurlijk start het boek met het herfstsonnet van Vivaldi. Dat kan alleen maar betekenen dat we nog een wintersonnet kunnen verwachten. Ik betreur het dat we maar vier jaargetijden hebben.
Oordeel:
|
|
|
|
|
Prijs: € ,00
