Het verhaal Joy wordt verteld vanuit een meervoudig perspectief in de derde persoon. De hoofdrol is voor Joy. Als kunstenares stopt ze al haar gevoel in haar schilderijen. Maar tijdens het schilderen verschijnen er steeds figuren, haar demonen die staan voor iets verschrikkelijks dat in het verleden heeft plaatsgevonden. Niet alleen dat maar ook opgelopen trauma’s in haar jeugd weerhouden haar ervan om volledig van het leven te genieten. Door een aantal toevalligheden krijgt ze eindelijk de kans om af te rekenen met haar verleden en haar demonen.

'Joy staat bij een verkeerslicht en kijkt over het kruispunt. Hoe vaak heeft ze hier de gedachte gehad om maar gewoon over te steken, zonder op lichten te letten? Tot de bevrijdende klap zou komen en ze niet meer zou hoeven nadenken? Vaak. Te vaak. Vrijwel elke keer dat ze stilstond bij dit verkeerslicht. Nee, dat is niet waar. Elke keer? Ja. Elke keer.'

Het boek Joy bevat een verhaal dat met regelmaat voor nodige verrassingen zorgt. Joy stelt vijf mannen verantwoordelijk voor datgene wat er met haar gebeurd is. Maar die vijfde man is er niet tot het eind bij geweest, deze is weggelopen van de scene. Wie is deze man? Ik had daar op een gegeven moment mijn gedachten over maar er waren ook twijfels. Dit gegeven, en het feit dat de lezer geruime tijd moet wachten op meer duidelijkheid houdt de spanning in het verhaal. Geen superhoge spanning, maar een spanning die op een gemoedelijke wijze zijn weg door het geheel vindt. 

Marjan van den Berg heeft een fijne en vlotte wijze van vertellen en weet het verhaal op juiste wijze op te bouwen. Het begint met het nieuwsgierig maken van de lezer, dan zijn er de nodige ontwikkelingen om de aandacht vast te houden om daarna door diverse wendingen meegevoerd te worden naar een spannende ontknoping. Met oog voor details en een beeldende schrijfstijl wordt de verbeelding van de lezer geprikkeld en wat ik vooral heel mooi beschreven vond zijn de passages waar Joy aan het schilderen was. Door de gedetailleerde beschrijving kon ik een voorstelling maken van hetgeen ze schilderde en de gevoelens van Joy tijdens het schilderen worden tastbaar gemaakt.

'Ze veegt haar handen af aan haar shirt en pakt een kwast die daar al gereedligt, schoongemaakt en klaar voor een wals, of een tango – ja, liever een tango, gepassioneerd en heftig. Ze zoekt naar kleur, naar vorm, naar beweging en emotie. Tinten grijs mengen zich, de duisternis pakt samen en dan breekt het licht door. Ze vertelt haar verhaal in kleur aan iedereen die kijken wil, pakt de grote brede kwast, strijkt als in een streling haast.'

Marjan van den Berg heeft inmiddels haar sporen in het schrijversvak wel verdiend. Wie kent haar feuilleton Sanne in de Margriet niet? Sanne verscheen ook in boekvorm, hier zijn inmiddels twaalf delen van. Na nog meer schrijfavonturen vond ze het tijd worden voor iets heel anders en dat is het boek Joy geworden, een spannende roman over wraak en vergelding. Een keer iets heel anders schrijven is absoluut geen verkeerd idee geweest, ook in het spannende segment weet de auteur haar weg prima te vinden!