Louise Boije Af Gennäs is een Zweedse auteur en scriptschrijver. Ze heeft al negen titels op haar naam staan en ze bedacht de Zweedse televisieserie ‘Rederiet’. Bloedspoor is het eerste deel van de Resistance-trilogie, waarin de auteur vooral het gevecht van het individu tegen de gevestigde autoriteiten wil beschrijven.

In Bloedspoor maken we kennis met Sara, een jonge vrouw die vlak na haar afstuderen afreist naar Stockholm om de traumatische gebeurtenissen uit het verleden achter zich te laten. Dat lijkt te lukken. Ze leert Bella kennen, en krijgt een droombaan, met dito appartement, in haar schoot geworpen. Al gauw gebeuren er onverklaarbare dingen in haar omgeving en twijfelt Sara of ze dit echt meemaakt of dat haar verleden haar weer parten speelt. Als ze op een aantal mappen met schokkende informatie stuit, weet ze diep van binnen dat er meer speelt en dat haar vaders dood geen ongeluk is.

Het boek begint met een bloedstollend proloog. Boije zet daarmee grotendeels de toon voor de rest van het verhaal. Je weet niet wie of waarom, maar wel dat het goed mis is. Deze dreiging loopt door het hele verhaal heen. Wat het extra interessant maakt, is dat de Zweedse identiteit ter discussie wordt gesteld. Is het beeld van Zweden dat naar buiten wordt gebracht, wel realistisch? Helaas sneeuwt dit alles een beetje onder in de hoeveelheid tekst en uitleg. Louise Boije Af Gennäs heeft een hele beschrijvende schrijfstijl. Dat neigt langdradig te worden en is niet altijd consequent met de acties van de personages. Zo wordt er regelmatig gezegd dat er iets niet klopt en dat het hoofdpersonage niemand meer vertrouwt, alleen handelt ze er niet naar. Er gebeuren dingen waar iemand met stalen zenuwen de bibbers van zal krijgen, en Sara haalt bij wijze van haar schouders op en richt zich op de kleding van haar vriendin. Ook de dialogen en manier van praten is niet helemaal consequent. Boije richt zich op jongeren qua taal en qua referenties naar social media, maar nu neigen de karakters meer naar tieners dan adolescenten.

De thema’s die Boije aankaart, naast het hoofdthema, zijn erg interessant en actueel. Ze zet deze uiteen in de krantenknipsels die Sara vindt in de map van haar vader. Het is echter heel veel informatie. Daarnaast krijgt de lezer ook een grote hoeveelheid details over Sara’s dagelijkse bezigheden, waardoor het allemaal net niet tot z’n recht komt. Naast de krantenknipsels en het hoofdverhaal dat vanuit Sara wordt verteld, zijn er een aantal passages geschreven vanuit ‘iemands’ gedachten, het is onduidelijk wie dat is. Zo zijn er meer vraagtekens. Er worden veel balletjes opgeworpen, maar niet alles wordt opgevangen. Waarschijnlijk komt dit terug in de volgende delen, maar voor nu is dat jammer. Vooral omdat het echt wel een goed verhaal is. Bloedspoor is een thriller die drijft op de onderhuidse spanning. Je voelt dat er meer aan de hand is en dat Sara niet gek aan het worden is. Tegelijkertijd is een zieke geest de enige verklaring.