Nu haar ex in de gevangenis zit, heeft de nieuwe Gwen een toevluchtsoord gevonden in een huis in het afgelegen Stillhouse Lake. Toch blijft ze doelwit van stalkers en internettrollen die denken dat ze iets te maken heeft met de misdaden van haar man. Voorlopig blijft ze erop vertrouwen dat haar kinderen eindelijk rustig kunnen opgroeien. Maar net als ze zich op haar gemak begint te voelen met haar nieuwe identiteit, wordt er een lichaam gevonden in het meer – en komen er dreigende brieven van een maar al te bekend adres. Gwen moet voorkomen dat ze wordt ontdekt – of toekijken hoe haar kinderen het slachtoffer worden van een moordenaar die haar wil kwellen. Eén ding is zeker: ze heeft geleerd hoe ze het kwaad moet bestrijden. En ze zal nooit stoppen.

Stillhouse lake is een meer in een mooi natuurgebied in Amerika waar Gina haar nieuwe plekje heeft gevonden. Ze lijkt zich echt te settelen maar de auteur houdt vanaf het begin de spanning erin door steeds stukjes van 'de gebeurtenis' prijs te geven. Gina/Gwen is heel achterdochtig en neemt verstrekkende maatregelen om haar gezin te beschermen, soms gaat ze daar zo ver in dat het bij de lezer overkomt als overdreven, maar het blijkt niet overdreven te zijn. Zo blijft het hele boek boeiend en leest het als een mega spannende thriller. De eigenwijsheid van twee pubers die lekker dwars gaan liggen maken het voor Gwen moeilijk om onder de radar te blijven want zij willen daar niet helemaal aan meewerken. Dat maakt het verhaal realistisch, een zoon die steeds de alarmcode vergeet en een dochter die opvalt op school. Niet handig. Daarnaast is er de wens van het gezin om zich te settelen. Het huis waar ze wonen wordt mede door de hulp van een handige buurman steeds meer een thuis. Maar op het moment dat je als lezer wat ontspant en Gwen en haar kinderen wat rust lijken te krijgen, staat ineens de politie voor de deur. Met alle gevolgen van dien. De achterdocht van de lezer is gewekt, want klopt het wel wat Gwen zegt? 

Het verhaal wordt volledig vanuit Gwen geschreven waardoor je geen inzichten krijgt in wat de anderen denken en gaan doen. Dat heeft twee kanten, het wordt spannend, maar minder veelzijdig. Een pluspunt in Stillhouses Lake is het fenoneem 'aanhangers van seriemoordenaars'. Die bestaan echt en zijn soms net zulke gevaarlijke mensen als de moordernaars zelf. Ongelooflijk, maar wel een mooi onderwerp dat Rachel Caine op een bijzondere manier heeft verwerkt in het verhaal. Het moment dat de echtlieden elkaar weer tegenkomen tijdens een bezoek in de gevangenis is heel heftig beschreven. Angst vermengd met haat komt zo mooi tot uiting. Gwen laat zien dat Gina er niet meer is. Het verhaal kan niet anders eindigen dan met een spannend plot en een plotwending die ik niet had verwacht. En een open einde dus kom maar op met dat volgende deel.