Je bent nu nergens veilig. 

Haar schuilplaats aan Stillhouse Lake voldoet niet meer. Gwen laat haar kinderen veilig achter bij een goed bewapende buurman. Zelf gaat Gwen op jacht, met de hulp van Sam Cade, de broer van een van Melvins slachtoffers. Ze weet wat ze moet doen, ze heeft de kunst kunnen afkijken van een van de meest gestoorde moordenaars. Maar waar ze tegen strijdt, is erger dan alles wat ze gevreesd had – een uitgekiend psychologisch spel met als doel haar te vernietigen. Gwen vertrouwt alleen nog op woede en wraak als ze haar prooi nadert. Eén ding is zeker: een van hen zal sterven.

Gwen laat haar kinderen met veel moeite achter bij haar nieuwe kennissen Javier en Kezia, en ze gaat samen met Sam, de broer van een van de slachtoffers van Melvin, op zoek naar haar ex-man. Het verhaal wordt vanuit verschillende personen verteld, net als in deel 1. Het begint rustig, totdat er zaken gebeuren die alles weer in een stroomversnelling zetten. Gwen en Sam komen na een lange weg in contact met een zakenman die een dubbele agenda blijkt te hebben, er komen filmpjes online die de geloofwaardigheid van Gwen aan het wankelen brengen. De hele groep nieuwe vrienden begint te twijfelen. Zelfs haar kinderen keren zich tegen haar. Die eenzaamheid die Gwen dan voelt is zo mooi verwoord en in beeld gebracht. Je voelt het gewoon zelf. Samen met de woede die ze voelt tegenover haar ex-man maakt dat ze groeit als persoon. 

Opvallend is dat Gwen in deel 1 vooral aan het vluchten en verdedigen is, terwijl ze nu in de aanval gaat. Zij is de jager en Melvin is de prooi. Dit deel is emotioneler en uiteindelijk eindigt het heftiger dan het eerste deel. Wat mij ook erg raakte is het verhaal van de kinderen en met name het verhaal van Connor die het er heel moeilijk mee heeft dat zijn vader een moordenaar blijkt te zijn en daardoor in de problemen komt. Lanny mist als tiener ook haar vriendinnen van vroeger en zij reageert ook echt als tiener op de gebeurtenissen. Sam verloor in deel 1 zijn zus en wil Gwen graag helpen met haar zoektocht. Door deze zaken te benoemen wordt wel iets de vaart uit het verhaal gehaald, want als lezer wil je weten of Gwen Melvin gaat vinden, maar het maakt het verhaal ook dieper, emotioneler en heftiger. Dit verhaal gaat het hele gezin aan. Killman Creek loopt wat langzamer omdat Rachel Caine vaak wisselt van vertelpersonage, maar het verhaal is weer net zo verrassend als het vorige deel. De laatste honderd pagina's lezen echt heel vlot, net of het verhaal dan echt op gang komt, en dit maakt veel goed. Het advies luidt dan ook om vooral door te blijven lezen. De plot is de ultieme beloning van dit boek. 

Rachel Caine heeft weer een mooi deel aan deze bloedstollende serie toegevoegd en ze heeft een bijzonder plot bedacht. Ze heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar het derde deel; Wolfhunter river, dat in 2020 uit zal komen.