Ondertitel: De nachtmerrie van ieder ouder ISBN: 9789045219387
Uitgever: Karakter Uitgevers
Verschenen: 2020
Pagina's: 288
Overige edities:
E-book
|
Omschrijving: Journaliste Linda van Dam vertrekt met haar man Lex, dochter Luna (17) en haar vriendin Guusje (17) voor een tropische vakantie naar Bonaire. Kort voor hun vertrek verdwijnen twee jonge, blonde vrouwen spoor loos. Van de ene vrouw ontbreekt elk spoor, van de ander worden teenslippers en een fiets gevonden. Het gerucht dat ze zijn vermoord, verspreidt zich als een lopend vuurtje over het eiland. Wanneer Luna en Guusje met twee buurjongens naar een feest willen in een van de luxe resorts, vindt Linda dat geen probleem. Ze spreken af dat Lex hen "s avonds ophaalt. Stiekem verwisselen zij het saaie feest voor Karels Bar op de boulevard, waar het veel gezelliger is. Maar dan verdwijnt Guusje. Onmachtig over het corrupte politiecorps en zich schuldig voelend tegenover Guusjes moeder, gaat Linda zelf op onderzoek uit. Lukt het haar de waarheid te achter halen?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Karin Bisschops op 22 mei 2020:
Ellen De Vriend is geboren in Vlissingen. Ruim zestien jaar werkte ze als journalist en eindredacteur van dag- en weekbladen. Ze schreef onder andere boeken over Zeeland, verhalenbundels, reisboeken over de Cariben en thrillers. Haar eerste thriller Bitterzoet verscheen in 2013. Ze baseert haar thrillers op waargebeurde verhalen.
Het zonnige plaatje op de cover van Blond op Bonaire doet niet vermoeden dat het een thriller is. Het roept een vakantiegevoel op en je verwacht een feelgood verhaal. De ondertitel 'De nachtmerrie van iedere ouder', roept een gevoel op van wacht eens even, dit wordt een spannend verhaal. Het echtpaar Linda en Lex gaan met hun dochter Luna (17) en haar vriendin Guusje op vakantie naar Bonaire. Verschillende blonde meisjes zijn vermist op het eiland. Er gaat het gerucht dat ze zijn vermoord. Tijdens een avondje stappen verdwijnt Guusje plots. Omdat het politieonderzoek moeilijk en traag verloopt, gaat Linda zelf op onderzoek uit. Daarnaast loopt het verhaal van Reggie. Reggie is voorwaardelijk vrij, maar blijft gevoelig voor criminele praktijken. Zeker als hij alcohol drinkt wordt hij een ander mens.
Ellen de Vriend richt zich voordat de proloog start tot de lezer. Ze vertelt dat dit verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen en Blond op Bonaire een eerbetoon is aan alle vrouwen die verkracht, mishandeld of vermoord zijn. De proloog start met Reggie die een blondine in de gaten houdt. Je vormt je direct een beeld van hem. Hij groeit op en heeft geen makkelijk leven. Hij roept geen sympathie op. De andere verhaallijn is van Linda, Lex, Luna en Guusje. Luna en Guusje zijn echte pubers. De schrijfstijl van Ellen De Vriend is eenvoudig en doorspekt met Engelse woorden en Papiaments. Dit past uiteraard bij de sfeer op Bonaire. Haar omschrijvingen van de omgeving en de gewoontes van de bevolking dragen zeer zeker bij aan de beeldvorming. Het is algemeen bekend dat daar niet veel haast wordt gemaakt. De korte hoofdstukken lezen vlot en het verhaal wordt chronologisch verteld. Echte spanning is er niet in Blond op Bonaire, toch wil je het verhaal verder lezen om erachter te komen wat er is gebeurd. Het einde komt als een verrassing.
Blond op Bonaire is een lekker tussendoortje met mooie omschrijvingen van Bonaire zodat je zin krijgt om daar je vakantie door te gaan brengen en een mooi eerbetoon.
Bezoekersreacties:
Maura34 (34) op 19 juni 2020:
Blond is voor mij de eerste kennismaking met werk van Ellen de Vriend. De cover is een blikvanger en na de aankoop ben ik meteen gaan lezen. Het echtpaar Van Dam met de twee tieners heeft ze perfect neergezet.En ook Bonaire vind ik erg herkenbaar. Heel goed gedaan. Het is geen enorm spannend verhaal maar wel zo geschreven dat je door wil lezen. Reggie laat veel zien van hoe het op het eiland gaat. De Antilliaanse woorden vond ik leuk. Het heeft ook echt een functie om het verhaal goed neer te zetten.
Oordeel:
Julie (30) op 8 juni 2020:
Het boek sprak me onmiddellijk aan. De cover sprak tot de verbeelding. Nu we allemaal in ons kot moeten blijven, leek het me een geschikt moment om toch even met een boek op vakantie te gaan. Als dit dan kon naar een land dat op mijn bucketlist staat, zoveel te beter. Het verhaal sprak me ook wel aan. Het boek is een thriller, maar als ik de korte inhoud las, leek het me geen gruwelijk boek.
Linda en haar man Lex gaan op vakantie naar Bonaire. Haar dochter Luna gaat ook mee samen met haar beste vriendin Guusje. Kort voor ze vertrekken verdwijnt er een jonge vrouw. Linda vertrekt toch niet echt met een gerust hart. Haar angst blijkt terecht. Guusje verdwijnt tijdens hun vakantie. Linda doet er alles aan om Guusje terug te vinden.
Wanneer je het boek openslaat komt er onmiddellijk een voorwoord dat je naar de keel grijpt. Hier staan allemaal verdwijningszaken opgesomd. Soms zijn ze opgelost, sommige zijn nog steeds na vele jaren niet opgelost. Als je deze bladzijde doorneemt besef je al direct dat dit verhaal wel eens een waargebeurd verhaal zou kunnen zijn. Er verdwijnen op regelmatige basis wel mensen.
Het verhaal begint op een onverwachtse manier. Je bekijkt het verhaal vanuit het persectief van de dader. Dit had ik niet zien aankomen en vond ik wel een fijn begin. Je wist direct wie het gedaan had en waarom. Daarna wordt de verhaallijn vooral afgewisselde met die van Linda.
De schrijfstijl van Ellen De Vriend bevalt mij wel. Ze gebruikt geen moeilijke woorden. Dit zorgt ervoor dat het boek heel vlot leest. Eens je er in begint kan je het perfect op een dag uitlezen. De korte hoofdstukken helpen hier ook bij. Hier en daar staat er een woordje of korte zin in de taal die ze spreken in Bonaire. Ik wist niet altijd de letterlijke betekenis maar het stoorde mij niet. Het gaf eerder het gevoel echt op Bonaire te zijn.
Ik had soms graag gehad om op bepaalde zaker dieper in te gaan of in de gedachten van de andere personages te kruipen. Dit is misschien een gemiste kans. Het einde is zeker onverwacht, maar is er ook heel plots. Hier had meer rond gedaan kunnen worden naar mijn gevoel.
Ik vond het een ideaal vakantieboek om te lezen. Ik zou het zelf niet echt onder de noemer “thriller” zetten. Er zit wel een beetje spanning in, maar ik denk voor de echte thrillerlezers te weinig.
Oordeel:
Tanja (51) op 24 mei 2020:
Saai boek. Steeds de straattaal erdoor gebruikt.
Boek heeft mij niet kunnen boeien. Oordeel:
|
|
|
|