Met flashbacks wordt de periode in beeld gebracht waarin Rachel aan de universiteit begon met haar studie, haar kennismaking met Anthony en Cissy, de turbulente studiejaren in zowel vriendschappen als liefdesleven, haar huwelijk met Alex en haar tragische dood in Oxford. 

Dat Elanor Dymott Engelse literatuur studeerde komt uit het boek veelvuldig naar voren. Het is zowel te merken aan haar schrijfstijl als aan de verwijzingen naar de Engelse dichter Robert Browning, die door de drie vrienden als studieobject wordt gekozen voor de literaire vakken die bij tutor Harry worden gevolgd. De schrijfstijl waar Dymott zich mee bedient is ingewikkeld, leest zeker niet ontspannend weg en vereist een constante aandacht voor het boek. De verteltrant van Niets verdwijnt is langdradig, meer een verhaal dat verteld wordt door het hoofdpersonage en waarin weinig gebeurt dat voor spanning zorgt. De hoofdlijnen in het boek worden onder gesneeuwd door de vele zijwegen die de schrijfster inslaat, waardoor het een onoverzichtelijke brij van informatie en gebeurtenissen wordt. Geen aansprekende hoofdpersonen, een langdradig verhaal en een zeer onprettige schrijfstijl, waardoor sfeer en spanning ver te zoeken zijn. De setting in Oxford is uitstekend om een thriller te laten afspelen en de mysterieuze cover van het boek is prachtig. Dat zijn eigenlijk de enige twee positieve punten die ik van het boek weer kan geven. Verder laat de schrijfster alles liggen om van Niets verdwijnt een spannende leesbare thriller te maken.