Catherine woont na het overlijden van haar ouders bij haar oom in een oud huis. Zij wordt, als dame, geacht haar dagen door te brengen met nietszeggende bezigheden als borduren en het afleggen van bezoekjes bij andere dames van stand. Achtervolgd door de duistere gebeurtenissen uit haar verleden is het vooral haar fantasiewereld waarin ze zich het meest thuis voelt. Zij tracht zich de belevingswereld van de Kraaienman, die op gruwelijke wijze meisjes vermoordt, eigen te maken en vertrouwt dit middels een verhaal toe aan papier. De vertellingen van Catherine, de dames waarmee zij zich ophoudt, de dienstmeiden en de Kraaienman worden tot een boeiend verhaal verweven. 

Doordat door de verschillende hoofdpersonen vanuit diverse invalshoeken de gebeurtenissen worden belicht word je herhaaldelijk op het verkeerde been gezet. Soms werkt dit verwarrend en is even onduidelijk welke persoon aan het woord is. De schrijfster, die zich heeft laten inspireren door de verhalen over Jack the Ripper, maakt gebruik van haar historische kennis en weet door het beeldende taalgebruik de lezer te boeien tot de ontknoping. In haar nawoord noemt schrijfster Kate Williams haar boek een roman, wat wellicht beter past dan de aanprijzing ‘literaire thriller’ op de omslag. Wat een aangename verrassing, een boek dat zich afspeelt in lang vervlogen tijden, maar door het gebruik van thema’s die van alle tijden zijn een welkome afwisseling biedt in de wereld van literaire thrillers.