De Amsterdamse journaliste Eva Sanders krijgt van haar opdrachtgever de taak zich twaalf dagen onder te dompelen in de luxe die het Afrikaanse Congo, een voormalige Belgische kolonie, te bieden heeft. Voor haar werk voor een reisglossy die een miljoenenoplage geniet, dient ze terug te keren met een dusdanig gelikte reportage die Congo direct op de kaart zal zetten als toeristische trekpleister. 

Eva ontmoet de Belgische freelance fotograaf Laurent Du Bonnet en logeert gedurende haar verblijf op het landgoed van zijn familie.

Het is de derde week van januari, de verzengende hitte slaat je tegemoet. Terwijl Eva haar agendapunten afwerkt komt ze in contact met activist Wiek, een bevlogen Australiër wiens Hollandse moeder verantwoordelijk is voor zijn roepnaam. Wiek, onder meer eigenaar van een wildpark, zet zich mede in tegen de misdaad van de jacht op ivoor. Op een gegeven moment is Wiek spoorloos vedwenen. Na de verdwijning van Wiek stuit Eva op een filmpje dat laat zien dat er een probleem is, een probleem dat groter is dan vermoed. Ondertussen bereidt het dorp Nkasi zich voor op een grootschalige ivoorverbranding dat hoog geplaatsten in het juiste daglicht zal zetten. Dat aan dit alles een vies luchtje hangt komt ook Eva ter ore. 

Patricia Snel gaat ver als het gaat om zowel de achtergronden van dit stuk continent, als de couleur locale zo waarheidsgetrouw te brengen. Hierin is ze volkomen geslaagd. Zonder onnodig gedetailleerde beschrijvingen neemt ze de lezer mee op safari, hetzij een tikje anders dan de reisgidsen normaliter uitbeelden. 
In De jacht stelt ze de schrikbarende groei aan misstanden als stroperij aan de kaak die in een land als Afrika schering en inslag zijn. De wereld ziet dit van een afstandje, de plaatselijke bevolking hecht waarde aan geheel andere zaken. Wat maakt dat dit een halt wordt toegeroepen? 

De jacht mist de juiste uitstraling om massaal gelezen te worden, iets wat dit boek beslist verdient. Het heeft geen alledaags onderwerp voor een (vrouwen)thriller en is zeker een geheel ander boek dan Patricia's voorgaande titels. 
Zoals eerder genoemd verdient de in Singapore wonende auteur alle lof als het gaat om haar inlevingsvermogen, de nauwkeurige research en het optekenen van alles dat ze met eigen ogen heeft gezien en ervaren. Dit alles heeft echter dusdanig de overhand, dat het eigenlijke, inhoudelijke verhaal wat aandacht heeft gemist. De verhaallijn heeft welbeschouwd een klassiek verloop met een dito afloop: een hoofdpersonage dat verwikkeld raakt in zaken waar ze eigenlijk haar vingers niet aan hoort te branden, dit toch op eigen houtje onderzoekt en vervolgens te maken krijgt met de nodige ellende. Vaak komt het dan op het laatst toch weer goed. 

De jacht is in mijn optiek een geslaagde vrouwenthriller, een invoelbaar verhaal dat iedereen onder ogen mag krijgen en een boek dat de ogen opent voor een precair onderwerp waar velen hun ogen juist voor sluiten.