In zijn voorwoord verklaart Burnet dat Zijn bloedige plan is gebaseerd op een document dat hij heeft gevonden terwijl hij onderzoek deed naar zijn stamboom. Op 10 augustus 1869 pleegde de 17-jarige Roddy Macrae drie hele bloederige moorden, waarna hij deze direct bekende. In zijn cel schrijft hij op verzoek van zijn advocaat zijn autobiografie en dit is het document dat bewaard is gebleven en ten grondslag ligt aan Zijn bloedige plan. 

Roderick Macrae woont met zijn familie in Culduie, een gehucht in de Schotse Hooglanden dat slechts negen huizen telt. De inwoners wonen in krotten en bewerken een klein stukje akkerland dat gepacht wordt van een landheer. Uit hun midden kiezen ze een rentmeester die als tussenpersoon optreedt tussen de pachters en de landheer. De problemen zijn voor het gezin Macrae al begonnen op de dag dat Roddy’s moeder stierf in het kraambed, een jaar geleden. Hun moeilijkheden worden echter in snel tempo groter wanneer Lachlan MacKenzie wordt gekozen als rentmeester. Wanneer alle gezinsleden uiteindelijk slachtoffer zijn geworden van de kwaadwillende acties van MacKenzie neemt Roddy een drastisch besluit. 

Zijn bloedige plan bestaat uit verschillende onderdelen, waarvan het manuscript van Roddy het grootste deel in beslag neemt. Daarnaast wordt het proces van Roddy beschreven, dat slechts drie dagen heeft geduurd. Tussendoor zijn fragmenten opgenomen van observaties van dorpsbewoners en van de bevindingen van J. Bruce Thomson, een vooraanstaand psychiater die Roddy heeft onderzocht. In het voorwoord beschrijft de auteur hoe hij het manuscript heeft gevonden en wat hij er aan heeft bewerkt om het geschikt te maken voor de verwerking in het boek. 

Het is duidelijk dat Zijn bloedige plan geen thriller is in de ware zin van het woord. Er zijn geen plotwendingen, er is geen misdaad op te lossen en er zijn geen verdachten. Wel krijgt de lezer een verontrustend verhaal voorgelegd dat indringend is, hartverscheurend én dubieus. Hoewel Roddy de moorden bekent kan zijn zelfverklaarde motief de toestand van de gevonden lichamen niet echt verklaren. Het is 1869, de medische wetenschap is nog niet zover gevorderd als nu en ook de manier waarop het proces plaatsvindt verschilt. Door middel van het zogenaamde psychiatrisch onderzoek van Thomson worden de heersende opvattingen in die tijd over criminologie mooi weergegeven. Hoewel deze psychiater zijn tijd al wel vooruit was werden mensen in die tijd toch vooral op basis van lichamelijke kenmerken bestempeld als crimineel. 

Zijn bloedige plan is een indrukwekkend verhaal over waartoe onrecht, armoede en misstanden mensen kunnen drijven. Het is geen superspannend boek, maar eenmaal begonnen maakt het onmogelijk om te stoppen met lezen. De twijfel die wordt gezaaid over Roddy’s schuld en zijn (on)toerekeningsvatbaarheid maakt Zijn bloedige plan tot een fascinerend boek.