Simon de Waal(1961) is een Nederlands auteur en scenarist voor televisie en film. Daarnaast werkt hij parttime als rechercheur bij de Amsterdamse politie. Hij schreef de thrillers Cop vs Killer (nominatie Gouden Strop) en Pentito (winnaar Diamanten Kogel, nominatie Gouden Strop). In 2009 startte hij met Appie Baantjes de succescolle De Waal & Baantjer-reeks. Daarnaast won hij een Gouden Kalf voor het scenario van Lek, een van de beste Nederlandse misdaadfilms aller tijden. In 2016 schreef hij Nemesis, dat ook werd genomineerd voor de Diamanten Kogel en de Gouden Strop.

Sookie woont met haar vader Michael in Edingburgh. Destijds heette Michael Mikhail Pavlik en was hij nog een gevierde wetenschapper in het Vector Instituut in Novosibirsk. De omstandigheden maakte dat hij en andere wetenschappers eind jaren tachtig naar het Westen zijn gevlucht. Als hij wordt vergiftigd gaat Sookie achter de daders aan.

In Amsterdam komt Alex erachter dat de kist van zijn moeder uit het gezamenlijke graf van zijn ouders is verdwenen. Net als Sookie haar vader, heeft ook de vader van Alex een Russisch verleden. Heeft dit er mee te maken of is het toeval? Het lijkt erop dat iemand jacht maakt op de gevluchte wetenschappers en de virussen die ze meegenomen hebben.

In 2016 werd tijdens de weken van het spannende boek het geschenkboekje Vector uitgereikt, geschreven door Simon de Waal. Een compact, spannend verhaal. Met Systema gaat het verhaal verder. Heb je Vector gelezen dan zal er dus zeker enige herkenning zijn.

Systema heeft meerdere verhaallijnen die zich afspelen in diverse plaatsen. Zoals Amsterdam, Londen en Moskou. En al deze lijnen staan in verband met elkaar. Staan ze eerst nog ver van elkaar af, naarmate het verhaal vordert komen ze steeds dichter bij elkaar. De gevluchte wetenschappers hebben gevaarlijke virussen meegenomen en verstopt. En nu wil iemand al deze virussen in zijn bezit hebben.

De Waal laat in de uitwerking van de personages duidelijk een onderscheid zien in goed en kwaad. Sookie en Alex (goed) zijn zeer sympathiek neergezet, en de mensen die de virussen terug moeten halen (kwaad), profileren zich als echte criminelen en draaien hun hand niet om voor een moord meer of minder. Er wordt verder weinig over de personages verteld, waardoor ze enige diepgang missen. Voor de lezer geeft dit wel de mogelijkheid zelf de karakters vorm te geven. Als we zien hoe het boek eindigt is het misschien ook wel een bewuste keuze om de personages (nog) niet volledig uit te diepen.

De wisselende verhaallijnen en perspectieven in Systema volgen elkaar voortdurend vlot op en het verhaal staat dan ook geen moment stil. Hoofdstukken worden dikwijls afgesloten middels een cliffhanger waardoor de leeshonger voortdurend aangewakkerd blijft. Ook de toegankelijke schrijfstijl en de filmische verteltrant doen meeslepen en de verbeelding wordt continu aangesproken. De spanningsboog is niet al te hoog, maar toch gebeurt er genoeg en zit er meer dan voldoende snelheid in het verhaal om verbonden te blijven. De onverwachte plotwendingen laten afvragen waar het verhaal naar toe gaat. Door recente gebeurtenissen in het verhaal te verweven, komt het allemaal dichtbij waardoor er een realistisch beeld wordt gecreëerd. Iets wat wel eens echt kan zijn, maar het zou ook een goed script voor een televisieserie kunnen zijn. De Waal heeft met Systema een mooie misdaadroman neergezet waarbij het eind laat vermoeden dat het verhaal nog niet helemaal afgerond is.