Engeland, 1965. In het stadje Castle Knoll voorspelt een waarzegster het lot van de dan zeventienjarige Frances Adams: haar sterfdag zal niet vredig zijn en ze zal worden vermoord door iemand die ze kent. Zo begint voor Frances een leven vol wanhopige pogingen om haar moord te kunnen voorkomen.

Niemand nam deze voorspelling ooit serieus – decennialang niet – totdat Frances vermoord wordt aangetroffen in haar woonkamer. Bij de zoektocht naar de moordenaar komt het goed van pas dat Frances haar rol als dorpsbemoeial serieus nam: met het verzamelen van roddels en geheimen over iedereen die ze ontmoette probeerde ze haar leven veilig te stellen ingeval de moordenaar ertussen zat. Met het materiaal in haar bibliotheek zou de juiste speurder de moordenaar zo kunnen vinden – als die eerst haar ongelooflijk ingewikkelde archiefsysteem had kunnen doorgronden.

Frances' achternicht Annie wordt gedwongen deel te nemen aan de laatste grote wraakactie van haar oudtante. Frances heeft in haar testament opgenomen dat de persoon die haar moord oplost miljoenen erft. Kan Annie het mysterie ontrafelen en gerechtigheid vinden voor haar oudtante of zal het opgraven van het verleden haar juist in het vizier van de moordenaar brengen?

Kristen Perrin schreef met Hoe ik mijn eigen moord oploste haar allereerste thriller. Eerder verschenen twee jeugdboeken van haar in een serie genaamd Inktgenootschap. Het boek bevat twee tijdsperiodes die elk uitvoerig aan bod komen. In het eerste hoofdstuk wordt een sprong in de tijd gemaakt en is het 1965. De lezer maakt er kennis met de jonge Frances en haar twee beste vriendinnen, Rose en Emily. De lezer wordt meteen in het verhaal gekatapulteerd en leest direct al over de voorspelling die Frances’ hele leven zal bepalen. De hoofdstukken die handelen over haar jonge jaren zijn cursief en geven de lezer de kans om Frances en haar vriendengroep beter te leren kennen. De overige hoofdstukken zijn geschreven vanuit het standpunt van Annie Adams in de tegenwoordige tijd. Zij is, samen met enkele andere personages aangesteld om de moord op Frances te onderzoeken en de moordenaar aan te wijzen. Als deze wordt opgelost door Annie, erft zij alles van haar oudtante. Er zijn echter wel kapers op de kust die azen op Frances’ fortuin en daar minder goede bedoelingen mee hebben. 

Beide tijdsperiodes zijn vlot en boeiend geschreven. Vooral de hoofdstukken vanuit uit Frances jonge jaren zijn interessant en geven de meeste informatie prijs om Frances’ moord op te helderen. Het is niet altijd gemakkelijk om alle personages uit elkaar te houden in de verschillende tijdspannes en de relaties tussen iedereen te kunnen volgen. Het verhaal sleept de lezer mee, hoewel het begin niet heel erg spannend is. De grootste spanning volgt op ongeveer 60% van het boek en zorgt ervoor dat de lezer wil weten hoe alles in elkaar zit. Af en toe wordt er wel van de hak op de tak gesprongen en zijn de denkwijzen van de personages niet helemaal duidelijk. Het einde bevat de nodige plottwisten, hoewel bepaalde lezers misschien al een deel van de oplossing zelf kunnen uitvogelen. 

Hoe ik mijn eigen moord oploste is een goed geconstrueerd verhaal dat perfect is voor lezers die houden van cosy crime en graag zelf even voor detective willen spelen. Fans van Agatha Christie en Jessica Fellowes zullen dit verhaal zeker kunnen smaken.