ISBN: 9789059650497
Uitgever: Ambo|Anthos
Verschenen: 2007
Pagina's: 95
Overige edities:
E-book
2010
 |
Omschrijving:
Bestsellerschrijfster Susan van Doorn, getrouwd, twee kinderen, leeft nog bijna dagelijks met de angst die zij jaren geleden voelde voor haar dominante ex-vriend Ernst Scholten. Alles wat ze deed en waar ze voor stond was in zijn ogen minderwaardig. Zij op haar beurt aanbad hem. Toen Susan eindeljik uit zijn schaduw durfde te treden door hun relatie te verbreken, én net als hij te gaan schrijven, was hij ziedend van woede. Nu na zoveel jaren, lijkt Ernst toe te slaan. Susan wordt door hem op geweldadige wijze overmeesterd en ontvoerd – haar lot ligt volledig in zijn handen. Waarom precies nu? En hoever zal Ernst gaan? Afgunst is een bloedstollend verhaal over dominantie en onderwerping, en over de vernietigende kracht van afgunst.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Annette Hulscher op 4 juli 2007:
Afgunst is een leuk boekje. Heel herkenbaar en de hoofdpersone is een bestseller-schrijfster, waardoor je het idee hebt in het hoofd van Saskia Noort zelf te zitten en naar haar verhaal te luisteren. Het is met vaart geschreven, hoewel de zinnetjes wel erg vaak erg kort zijn. Verder vond ik de spanningsboog wat minder. Door de vooruitblik in het eerste hoofdstuk weet je al hoe de eerste helft van het boek gaat lopen. Daarnaast blijft de rol van haar vriendje wat vaag. De opluchting die de hoofdpersoon voelt aan het einde is niet een angst die je als lezer hebt meegekregen.
Heel knap van Saskia dat ze zoveel angst en zoveel emotie in een kort verhaal kan verwerken.
Bezoekersreacties:
Jacqueline (55) op 31 juli 2018:
Wat een waardeloos boek! Het verhaal alá, maar het eind is zo abrupt dat het lijkt alsof ze het laatste hoofdstuk is vergeten te schrijven! Gelukkig zijn haar andere boeken beter!
Oordeel:
Ivar (46) op 19 oktober 2011:
De term ‘literaire thriller’ pronkt op het omslag. Dat schept verwachtingen bij mij. Wat onderscheidt deze thriller van de niet-literaire thriller? Ik ben er niet achter gekomen. Wat literatuur literatuur maakt is lastig te beschrijven, maar te bepalen wat dit boekje tot non-literatuur maakt is een peulenschilletje.
Grootste makke van het boekje is de ongeloofwaardigheid. Dat is lastig, want als lezer van een thriller hoop je uiteraard opgeslokt te worden door het verhaal. Maar als je je regelmatig realiseert dat het beschrevene onwaarschijnlijk is blijf je op afstand de gebeurtenissen volgen. Ik geef enkele voorbeelden.
Gedurende het moment dat de vrouwelijke hoofdfiguur in haar auto op een ruwe manier wordt overvallen door een ex-minnaar, slaagt ze er in tijdens de worsteling de overweging te maken dat ze wist dat dit zou gaan gebeuren, zoals ze ook altijd al van tevoren heeft geweten of ze wel of niet met een bepaalde man naar bed zou gaan. Tja, op zo’n moment lach ik het spannend bedoelde moment hartelijk toe.
Even later een gebeurtenis waardoor het lachen me helemaal niet meer zal vergaan. In haar Peugeot houdt de ex een pistool tegen haar voorhoofd. Dat belet haar niet in een reflex weg te duiken voor zijn pistool. “Ik werp mijn gewicht tegen het portier, terwijl mijn hand naar de hendel graait. Eén juiste beweging kan mijn leven redden.”.
Probeer je de situatie eens voor te stellen. Je hebt een pistool tegen je voorhoofd maar je bent er van overtuigd dat je kunt ontsnappen. Je hoeft alleen maar naar het portier te draaien, aan de hendel te trekken, het portier open te gooien, naar buiten te kruipen en weg te rennen. Hoe weinig waarde moet je aan je leven hechten om zo’n actie te ondernemen?
Gelukkig voor de ‘spanning’ van het verhaal mislukt de ontsnappingspoging faliekant en dat is dan wel weer geloofwaardig! Maar op dat moment zal het me worst wezen. Ik geloof het geheel al niet meer.
Op pagina 35 zit de ontvoerde dame op een geheime plek op een bank en slaagt erin te constateren dat vurige rode vlekken zich over haar kin en wangen verspreiden zonder dat ergens melding van een spiegel wordt gemaakt. Een detail in vergelijking met de ontsnappingspoging maar het toont aan hoe weinig serieus Saskia Noort zich de beschreven situaties voor de geest heeft gehaald. Ik vrees dat dit werkje een haastklus van de thrillerschrijfster is geweest.
Ik kom ook enkele spelling- en stijlfouten tegen. Zo staat meerdere keren het woord ‘halfuur’ geschreven. Saskia Noort zou zestig minuten waarschijnlijk beschrijven als twee halfuren.
Pagina 30: “Als een zak aardappelen laat hij me vallen op de koude, betonnen vloer…”. Ex-manlief is blijkbaar een meester in het imiteren van een zak aardappelen.
Pagina 75: “Hij trekt me naar zich toe en duwt me de jeep in als een onwillige hond”. Ik heb nog nooit een onwillige hond iemand een jeep in zien duwen, maar het lijkt me geweldig om dit een keer te mogen aanschouwen.
Ik ben helaas geen enkele keer een originele vondst of fraai geschreven zin tegengekomen. Zelfs de titel is totaal fantasieloos.
Saskia Noort is een van de meest succesvolle Nederlandse auteurs in het buitenland. Ik hoop dat dat succes is behaald met betere boeken dan het prulletje ‘Afgunst’.
Oordeel:
Lizanne (20) op 28 mei 2010:
Ik vond het korte maar krachtige verhaaltjes. Omdat het zo kort is kan het niet langdradig worden en word onnodige informatie achterwege gehouden. Het is echt spannend en je leest het in een adem uit!
Oordeel:
Meer bezoekersreacties op Afgunst...
|
|
|
|
|
Prijs: € 13,65
