Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789061125792
Uitgever: Karakter Uitgevers
Verschenen: 2009
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Annette Hulscher op 10 oktober 2009:
In vreemde handen is het nieuwste boek van Corine Hartman, bekend van haar misdaadromans met Nelleke de Winter in de hoofdrol, waarin niet Nelleke de Winter schittert, maar Diana, een vrouw van middelbare leeftijd die met haar man en dochter naar Italie emigreert.
Het boek bevat alle ingredienten van een echte vrouwenthriller: een herkenbare, sympathieke hoofdpersoon die zich nog niet helemaal thuisvoelt in haar nieuwe omgeving, een psychopaat á la Tess Gerritsen en een geheim uit het verleden. Corine weet als geen ander hoe ze de lezer van een hoofdpersoon kan laten houden. Het is even wennen, maar dan sluit je als lezer ook Diana, net als Nelleke, in je hart. Het resultaat is een spannende, goed geschreven thriller met gruwelijke passages.
Toch ontbreekt het In vreemde handen aan iets wat de eerdere boeken van Corine wel hadden: verrassing. In vreemde handen is, hoe goed geschreven ook, nogal voorspelbaar. Wie de dader is, is al vrij snel in het boek bekend. Ook de lokatie waar de gruwelijkheden zich naar alle waarschijnlijkheid gaan voltrekken wordt al vrij vroeg in het boek geintroduceerd, en het ligt er erg dik bovenop waarom deze ruimte met zoveel woorden wordt beschreven. En tot slot wordt ook het geheim van Diana behoorlijk dik aangezet aan het begin, maar toch laat het zich al vrij snel raden wat er ongeveer met haar gebeurd is. Zelfs het laatste open eindje van haar geheim is voorspelbaar. Het verhaal verloopt precies zoals je na een aantal hoofdstukken kan voorspellen. Niet helemaal trouwens, het einde is toch nog een beetje een verrassing, maar het loopt te lang door, en dat is weer jammer.
Een goed geschreven boek dat de lezer laat gruwen en sidderen, maar dat qua verhaal niet veel verrassends of origineels te bieden heeft.
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Kyra (30) op 13 april 2011:
Mooi boek! Met wat horror-achtige elementen, maar het blijft realistisch. Het was een beetje in de stijl van Rendez Vous van Esther Verhoef geschreven. Goed boek, wat je lastig kunt wegleggen. Het heeft mij getriggerd om meer van deze schrijfster te lezen en dat bevalt tot nu toe uitstekend!
Oordeel: 
Daphne (37) op 18 december 2010:
Heel spannend, soms zelfs een beetje horrorachtig. Wist al vrij snel wie de dader was, maar dat vond ik niet zo erg. Einde was een beetje lang. Al met al toch 4 sterren!
Oordeel:
Emmy (40) op 15 augustus 2010:
Mijn eerste kennismaking met Corine Hartman. Wat een fantastische schrijfster! Ik zie het als een voordeeltje dat ik haar niet kende, omdat ze een soort van nieuwe weg is ingeslagen. Wat mij betreft blijft ze deze weg volgen! Het verhaal zit supergoed inelkaar, drie verhaallijnen maar zeker niet verwarrend. En de (voor mij) bekende route die er in het boek wordt afgelegd vond ik ook bijzonder leuk. Maar bovenal een heel spannend boek! Karen (S): eat your heart out!
Oordeel: 
Astrid van der Helm (39) op 10 december 2009:
Diana, Robbert en dochter Lieke verbranden hun schepen in Nederland om te emigreren naar Toscane, Italië. Ze gaan daar een oud pand verbouwen tot hotel. Veel Nederlanders dromen hiervan, maar Diana en haar gezin gaan het ook daadwerkelijk doen. Een echt verassend boek is het niet. De dader is snel bekend, ook de plek waar de daden plaatsvinden is snel bekend. Toch heeft dit mij niet echt gestoord. Het gebeurd wel vaker dat de dader vroeg in het boek bekend is, en dan is het juist de kunst om de lezer aan het twijfelen te brengen, en dat doet Corine zeker in dit boek. In de buurt is een seriemoordenaar actief, en het iedereen in de omgeving is hierdoor nogal angstig en gespannen. Om hen te helpen met het verbouwen nemen ze klusjes man Luigi aan, en een kok om voor de gasten te gasten te koken, Matteo. Er gebeuren allerlei vreemde dingen in en om het huis, en langzaam krijgt Diana het onheilspellende gevoel dat ze weg gepest worden, dat de dorpsgenoten hun hier niet willen hebben. De sfeer is soms onheilspellend, angstig. Je krijgt het gevoel continue over je schouders te moeten kijken. Dan blijkt ook nog eens dat Diana een groot geheim met zich meedraagt. Maar wat heeft dit met het huis in Italië te maken? Corine zet je meerdere malen op een dwaalspoor, en de spanningsbogen zijn vaak erg goed. Dan is het jammer dat het plot weer tegenvalt. Toch heb ik het boek met veel plezier gelezen. Het was een kadootje van een dierbare vriendin, en dat maakt het weer speciaal. Lezen dit boek!
Oordeel:
Carla (46) op 5 december 2009:
In één adem uitgelezen, af en toe met een brok in mijn keel. En natuurlijk dat zwarte gat als dan toch echt de laatste pagina ook op is.
Oordeel:
Margot (52) op 6 oktober 2009:
Ik had het voorrecht om al een leesexemplaar van In vreemde handen te kunnen bemachtigen. Ik heb het niet in één adem achter elkaar uit gelezen. Daarvoor vond ik het boek té mooi, té aangrijpend. Ik moest het echt af en toe even opzij leggen om het verhaal te laten bezinken.... te herkauwen, als het ware. Het zijn eigenlijk drie verhaallijnen, die op een ongelooflijk boeiende manier uiteindelijk in elkaar vloeien. Het is een geweldige thriller, zo totaal anders dan de Nelleke de Winter omnibus van deze schrijfster; ofschoon de karakters op dezelfde levendige manier neergezet worden. Ik voelde me dan ook al heel snel vertrouwd en verbonden met het gezin de Witt. Een gezin zo herkenbaar, dat het zomaar mijn beste vrienden of buren zouden kunnen zijn. Wat hen dan ook allemaal overkomt als zij hun droom proberen waar te maken, deed mijn eigen hart menigmaal overslaan van angst, spanning, teleurstelling en verdriet, alsof ik er zelf direct bij betrokken was. Dikke complimenten voor dit boek, Corine!! Ik kan bijna niet wachten op je volgende werk.
Oordeel:
Ans (66) op 29 september 2009:
Toen ik begon met lezen In vreemde handen had ik toch nog een beetje de vorige boeken van Corine in mijn achterhoofd, maar ik moet zeggen dat was al snel verdwenen. Diana, haar man Robbert en dochter Lieke vertrekken naar Toscane om daar met gewonnen geld een hotel te gaan runnen. Ook daar blijft haar verleden haar achtervolgen, alhoewel ze probeert dat achter zich te laten. Het leven in Toscane wordt opgeschrikt door diverse moorden, een seriemoordenaar doet daar zijn gruwelijk werk. Er wordt regelmatig teruggegrepen naar het verleden, wat is er gebeurd? Van wie is de brief die ze zo zorgvuldig bewaard? Ik las maar door om alles zo gauw mogelijk te weten te komen. Je leert Toscane kennen en de ontknoping is toch weer anders dan verwacht. Een geweldige spannende thriller... mijn complimenten! En nu is het wachten op de volgende Hartman, al zal dat nog wel even duren.
Oordeel:
Lezerijke (25) op 29 september 2009:
In vreemde handen is een thriller, waarbij de spanning steeds dichterbij sluipt, die de lezer dwingt om verder te lezen.
Diana en Robbert winnen met een spelprogramma genoeg geld om een nieuw leven te beginnen in Toscane. De droom om een hotel te runnen wordt daarmee werkelijkheid. Diana is letterlijk en figuurlijk getekend door haar verleden, de kans om naar Italië te emigreren ziet ze als een nieuwe kans in haar leven. Haar man Robbert geniet van elke dag, maar Diana merkt dat ze het verleden niet los kan laten. Het leven in Toscane blijkt niet echt de Italiaanse droom te zijn, vooral als er in de kranten staat dat een seriemoordenaar actief is die het voorzien heeft op buitenlandse toeristen en een voorliefde heeft voor Leonardo DaVinci...
Corine beschrijft het leven in Toscane heel realistisch, ik kon de Italiaanse sfeer proeven, maar ik heb ook wakker gelegen van bijvoorbeeld de passages die over krioelende spinnen gaan, dé hobby van Diana's dochter Lieke. Corine zal menig lezer 's nachts wakker houden, ze heeft een thriller van formaat geschreven!
Oordeel:
Claar op 29 september 2009:
De spanning die In vreemde handen oproept veroorzaakte een lichte nachtmerrie in mijn slaap waarna ik het boek meteen moest uitlezen. In vreemde handen van Corine Hartman ademt een broeierige, spannende sfeer uit. Het echtpaar Diana en Robbert vertrekt met hun dochter Lieke naar Toscane (Italië). Ze hebben grootse plannen met hun aangekochte hotel. Eenmaal in Toscane blijkt het verleden van Diana te zijn meegereisd, hoe had ze ook kunnen denken de tijd die voorbij is achter zich te laten... Als het vredige Toscane wordt opgeschrikt door gruwelijke moorden die doen denken aan "Het monster van Florence" slaat bij Diana de onrust volledig toe. Het zijn niet langer haar eigen demonen die haar wakker houden, ze is ervan overtuigd dat iemand haar uit Italië wil doen verdwijnen. Een voorval tijdens een gezamenlijk feest met de plaatselijke bevolking zet haar op scherp. In cursief gedrukte teksten wordt de geschiedenis van Diana duidelijk. De onthullingen zijn knap verweven in de intrige rondom de moordenaar die langzaam het leven van Diana en haar gezin dreigt te verwoesten.
Corine Hartman geeft In vreemde handen extra cachet door haar beschrijving van het Toscaanse landschap en de vele gewoontes van haar bewoners. Ze heeft het vermogen om de omgeving onderdeel te laten maken van deze uiterst zinderde thriller. Het boek In vreemde handen laat een krachtig litteken achter waarmee Corine Hartman haar signatuur afgeeft naar de top van Nederlandse auteurs. Complimenti!
Oordeel:
Puck (51) op 29 september 2009:
De titel van de nieuwe Hartman luidt In vreemde handen en ik dacht even een vreemde in handen te hebben. Ik was immers helemaal verslingerd aan de Nelleke de Winter-boeken van Hartman maar toen ik met dit verhaal begon, dacht ik zelfs het werk van een geheel andere auteur onder ogen te hebben. Haar prettige schrijfstijl en humor bewijzen dat het een échte Hartman is, maar ze slaat met dit boek een nieuwe, andere weg in. Het is dit keer ook geen misdaadroman, maar een thriller. En wat voor een! Deze schrijfster verdient veel meer aandacht van lezend Nederland.
Wat er in dit verhaal gebeurt is gruwelijk en de afkeer bij de lezer wordt met name bereikt door alles wat er niet beschreven wordt. Omdat je mede door de ogen van de dader kijkt, snap je het gedrag en motieven eigenlijk ook nog, in zekere zin. Overigens kruip je niet alleen deels in de huid van de dader; met name ook met de hoofdpersoon, Diana, kun je je heel goed identificeren. Het hele verhaal is doorspekt van verwijzingen naar haar verleden maar ook naar een brief die ze heeft ontvangen. En hoewel er iedere keer een tipje van de sluier wordt opgelicht, snak je na ieder hoofdstuk weer naar meer informatie. Bovendien krijg je nog een aardig beeld van de omgeving in het gebied van Toscane, waar Diana en Robbert hun hotel hebben. Het zou me niet verbazen als de locatie in werkelijkheid bestaat. Je zou Diana daar, met man en hond, zo tegen het lijf kunnen lopen, zo geloofwaardig zet Hartman haar personages (weer) neer. Inclusief de tegendraadse puberdochter van het echtpaar, Lieke.
De titel van het boek is heel goed gekozen, om verschillende redenen. De term psychologische thriller, waar zo kwistig en onterecht mee wordt gestrooid, past volgens mij perfect op deze nieuwe Hartman. Moet ik nog schrijven dat ik nu al uitzie naar haar volgende? Maar eerst, met alles dat ik nu weet, deze nog eens herlezen. En nog eens. Slechts één advies tot besluit: zorg aan het einde van het boek voor een box tissues, want met droge ogen ga je dit adembenemende, menselijke, ontroerende, gruwelijke, fantastische boek niet uitlezen. 5 sterren, uiteraard!
Oordeel:
Terug naar In vreemde handen...
|
