Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789061125884
Uitgever: Karakter Uitgevers
Verschenen: 2010
|
|
Alle bezoekersreacties:
Anita (45) op 10 november 2010:
Aardig verhaal en het leest als een trein maar toch pakte het verhaal me nergens echt. Ik vond ook de acties van Anne, vooral in het begin, niet erg geloofwaardig. Misschien is dat omdat de personages niet goed uitgediept zijn. Spannend vond ik het pas de laatste 30 blz., voor de rest was het eigenlijk voornamelijk een roman.
Oordeel: 
Emmy Iwema (40) op 8 september 2010:
Als dochter van een MS-patiente is het verhaal best wel confronterend, het roept herinneringen op en doet je even stilstaan bij de toekomst. Naast dat het aangrijpend is, is het ook akelig spannend. Je leeft mee met beide dochters en in gedachten denk je met hen mee. Adembenemend tot de laatste bladzijde!
Oordeel: 
claar (54) op 6 juli 2010:
Na haar boek In Vreemde handen heeft Corine Hartman in haar nieuwe boek Schijngestalten opnieuw gekozen voor een locatie in Toscane: Florence.
In deze stad woont het echtpaar Den Hartogh. Vanwege de verjaardag van Pa den Hartogh komen de dochters Anne en Stefanie voor één week naar hun ouders.
Al snel blijkt dat er rondom de ziekte van de moeder meer aan de hand is. Zij lijdt aan MS in een gevorderd stadium. De vader doet uitgerekend onderzoek naar MS en heeft daarbij belangrijke ontdekkingen gedaan. Waarom wil de Moeder niet meedoen aan onderzoek naar genezing van MS?
Ook de dochters hebben ieder hun eigen problemen. De oudste, Stefanie, worstelt met haar eigen belangen en raakt in conflict met haar huiselijke situatie. De jongste dochter, Anne, moet wellicht haar loopbaan heroverwegen en raakt verwikkeld, na het aanschouwen van een lijk, in een vreemde situatie.
Het plot van Schijngestalten is goed gekozen, maar de kracht zit vooral in het familiedrama dat er achter schuilt.
Corine Hartman heeft deze elementen erg kundig gecombineerd en geeft daardoor aan Schijngestalten extra waarde naast de spanning.
Met veel bezieling brengt zij de familieverhoudingen in beeld. Daarbij gaat zij niet aan de actualiteit voorbij: Corine Hartman schuwt niet geneeskundige- en levensvraagstukken aan te snijden.
Daarnaast hanteert de schrijfster een vlotte schrijfstijl en neemt ze interessante details over de omgeving en in het bijzonder over Florence mee in haar verhaal.
Toch is het vooral de wijze waarop Corine Hartman haar karakters heeft beschreven die Schijngestalten tot een sterke thriller maken.
Oordeel: 
Ans (67) op 28 juni 2010:
Gisteren in het boek “Schijngestalten “ begonnen en vandaag sloeg ik het boek met een diepe zucht dicht.
Ik vond het een knap geschreven,spannend en intrigerend verhaal dat me boeide van het begin tot het einde.
Anne,de hoofdpersoon,gaat naar Florence om de verjaardag te vieren van haar vader die 65 jaar wordt.
Haar moeder is al jaren ziek en lijdt aan MS,haar vader is al de nodige jaren bezig met het ontwikkelen van een medicijn tegen MS.
Anne ontdekt dat er toch verschillende zaken niet echt kloppen , er gebeuren vreemde dingen en ze wil proberen dit in haar eentje op te lossen.
En of dat allemaal lukt??.... voor mij inmiddels een weet.
Corine weet de spanning er goed in te houden en de ontknoping is verrassend.
Zal verder niets verraden van het boek,maar het is zeer zeker de moeite waard om het boek te lezen.
Oordeel:
peanuts (52) op 30 mei 2010:
Maak kennis met de familie Den Hartogh. Vader. Een briljant onderzoeker die, met hulp van zijn collega's -en de politiek- in Italië, aan de vooravond staat van een doorbraak in de genezing van ms. Moeder. Een sterke, warme, lieve vrouw die de spil is waar het gezin om draait, tot ziekte haar lichaam breekt. Dochter Stefanie. Als echtgenote en moeder cijfert ze zich graag weg voor haar man en kinderen; als dochter doet ze hetzelfde voor haar ouders. En Anne-Claire. De jongste dochter die zich Anne noemt en zich bij voorkeur weinig bemoeit met haar familie. Of is dit alles uiterlijke schijn en is de werkelijkheid totaal anders? Niets is wat het lijkt. Tijdens een feestelijk samenzijn van de familie in Florence start de afbrokkeling van de zorgvuldig opgebouwde façade. Met dramatische gevolgen. Na de De Winter-cases verbaasde Hartman vriend en vijand met een gruwelijke thriller: In vreemde handen. Een juweel. Nu komt er weer een thriller uit haar handen en alweer van een heel ander kaliber. Ditmaal is er sprake van de onderhuidse en zichtbare spanningen binnen een gezin. En daarnaast vallen er doden. Wederom een heerlijk boek dat vele uren leesgenot zal bieden. Opmerkelijk detail: er staat een sonnet van de vier jaargetijden van Vivaldi op het voorblad, te weten het zomersonnet. Bij In vreemde handen was dat ook al het geval, toen was het de lente. Zou dit betekenen dat we in ieder geval nog twee boeken met de sonnetten van de herfst en de winter kunnen verwachten? Ik hoop het van harte.
Oordeel:
Terug naar Schijngestalten...
|
