Souvenir heeft een mooie opvallende cover. Uitgevoerd in het rood met een stenen ei op een zwart houdertje afgebeeld. Het ei heeft prachtige kleuren, aquablauw met okergele aders. De keuze voor deze titel en cover zal gedurende het verhaal duidelijk worden. Souvenir begint al met een ijzersterke proloog. Zo een die meteen de volle aandacht pakt en nieuwsgierig maakt naar het verhaal. Vanuit het perspectief van Susan, in de eerste persoon, volgen we haar belevenissen tijdens de zoektocht van haar kind. Cursief geschreven hoofdstukken vertellen over het verleden. Over haar kennismaking met Johan en Esther, een stel waarmee ze haar reis toen heeft vervolgd. Later in het boek komt Esther aan het woord, ook deze gedeeltes zijn cursief geschreven.

Marcella Kleine heeft zelf een aantal jaren in Indonesië gewoond waardoor ze in staat is de omgeving levensecht te beschrijven en de sfeer van het land voelbaar te maken.

Ik ben zelf geen moeder maar de auteur heeft de gevoelens van Susan zo goed beschreven dat ik me toch goed in dit karakter heb kunnen verplaatsen. Kan me natuurlijk wel enige voorstelling maken maar ik denk dat het toch anders is als je moeder bent. Maar het is zo intens beschreven dat ik er een knoop van in mijn maag kreeg. Marcella werkt in het dagelijks leven met mensen die door psychische problemen zijn vastgelopen en delicten hebben gepleegd, dus zij weet als geen ander hoe de psyche van deze mensen in elkaar zit. Maar dan kan je deze ervaring wel gebruiken in een verhaal, dan moet je het nog wel goed kunnen verwoorden. Marcella laat hier zien dat ze daar heel goed in is. Een heel mooi voorbeeld is het volgende citaat:

'Mijn handen nemen een schepje zand en laten dit door mijn vingers glijden. Er blijven korreltjes op mijn handpalmen plakken. Zo is het leven ook, bedenk ik me. Het glipt door je vingers. Soms gaat het stroef en soms gaat het sneller dan je zou willen. En altijd blijft er wel iets achter. Een fijne herinnering of een diep verdriet. Maar ook dat vervaagt weer tot er bijna geen korreltjes meer op je handen zitten.'

Alleen de wijze waarop het personage Rachmad neer werd gezet vond ik wat minder. Een type man dat je veelvuldig tegenkomt in bijvoorbeeld een boekje uit de Bouquetreeks. Knap, charmant maar onverstoorbaar. Dit gaf mij soms heel even het gevoel dat ik een liefdesromannetje aan het lezen was. Buiten dit kleine minpuntje is het een verhaal dat mij voortdurend heeft kunnen boeien en de uitwerking naar de plot kenmerkte zich niet zo zeer door verrassende wendingen maar wel door de hoge spanningsboog.

Souvenir is een knap stukje psychologie samengevat in een superspannend verhaal, soepel en toegankelijk geschreven. Een thriller die niet weg te leggen is en in één keer uitgelezen moet worden.