In juni 2017 verschijnt haar derde thriller Prooi bij Kabook uitgevers. De Nederlandse studente Evelyn (Evy) Meyer woont samen met een groep excentrieke jongeren in Londen. Ze huurt een kamer in het huis van Joy McAllen. Evy hoopte haar nachtmerries en hallucinaties achter zich te kunnen laten en een nieuwe start te maken in Londen, maar helaas is dat niet gelukt. Nog steeds wordt ze hier door geplaagd. Lily-Rose, haar medestudente en acteursdochter, vangt Evy op. Wanneer ze haar baan kwijt raakt en in geldnood komt stelt Lily-Rose Evy voor aan regisseur Martin Dumont. Hij biedt haar een baan als hostess aan op zijn plezierjacht. Alles lijkt goed te komen totdat er een gruwelijke moord gepleegd wordt. Evy is getuige en zit onder het bloed. Ze kan zich echter niks meer herinneren… 

Prooi begint met een mooie pakkende quote van Friedrich Nietzsche: ‘Wie vecht tegen monsters, moet ervoor zorgen dat hij in het proces niet zelf een monster wordt.’ Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk waarom juist deze quote gekozen is. Aansluitend volgt er een spannende proloog waardoor we op het puntje van onze stoel zitten en meteen door willen lezen. Prooi bestaat uit twee delen. Het eerste deel: Donker. En het tweede deel: Licht. In ‘Donker’ maken we kennis met Evy en haar huisgenoten. Het verhaal begint rustig en wordt vertelt vanuit het perspectief van Evy. Evy komt over als een naïef ondoordacht meisje. Pas wanneer ze de baan aanneemt op het plezierjacht van Martin Dumont komt er meer vaart in het boek en begint de nachtmerrie. Ze is getuige van een gruwelijke moord maar kan zich daarvan niks herinneren. In ‘Licht’ is Evy ineens veranderd in een sterke meid die weet wat ze wil en zich uit haar benarde positie wil redden. Ze ondergaat een ware metamorfose! Vanaf dit moment vliegen we door het verhaal en houden onze adem in. 

Lydia van Houten heeft een aangename schrijfstijl, vlot en met korte zinnen. Een verhaal dat rustig begint maar vervolgens in sneltreinvaart verder gaat. Prooi is wederom een thriller met een flinke dosis onderhuidse spanning. Een adembenemend, verrassend en sterk plot! 

Evelyn (Evy) is een Nederlandse studente en woont samen met een groepje excentrieke jongeren in Londen. Ze huurt een kamer van Joy McAllen. Evy hoopte door naar Londen te gaan, dingen achter zich te laten en te vergeten. Maar sinds ze hier woont wordt ze alsnog geplaagd door verschrikkelijke nachtmerries en hallucinaties. Haar medestudente Lily-Rose vangt Evy op en probeert haar te helpen. Als Evy, door financiele problemen, de huur niet kan betalen, weet Lily-Rose wel een baan voor haar. Ze stelt Evy voor aan regisseur en familievriend Martin Dumont, die Evy een baan aanbiedt op zijn plezierjacht. Het lijkt dat eindelijk aan al haar problemen een eind komen, maar dan Evy getuige van een moord. Er is een gruwelijke moord gepleegd en Evy zit onder het bloed. Maar zij kan zich niet herinneren…

Prooi heeft een mooie opvallende cover. De ondergrond is wit en er staat een oog van een dier op afgebeeld. Een helder blauw oog dat je recht aankijkt. Het is twijfelachtig welk dier het is, maar dit wordt in de proloog al kenbaar gemaakt. Een cover die de aandacht trekt en zich snel zal laten oppakken.

Het boek begint met een krachtige proloog waar Evy in een beangstigende situatie zit en het lijkt erop dat het onmogelijk is uit deze situatie te ontsnappen. Een proloog die ervoor zorgde dat ik snel verder wilde lezen. 

Prooi omvat twee delen: Donker en Licht en verhaalt vanuit het perspectief van Evy, in de eerste persoon. We maken summier kennis met de andere personages, hun achtergronden en die van Evy blijven nog wat gesloten. Wel zijn ze allemaal wel een beetje apart. Evy leidt een studentenleven, en in het begin kon ik, door haar manier van leven en een wat egoïstische instelling, niet zoveel sympathie voor haar opbrengen. Werken is pure noodzaak, maar doordat ze teveel met andere dingen bezig is, valt het lastig haar baantjes te behouden. Feestjes, drank en mannen. Alles om maar te vergeten, maar ze pakt het niet zo goed aan. Ze verlegt ook steeds meer haar grenzen maar wil ze dit wel? Ze denkt bij Martin een fantastische baan te hebben gevonden, maar de werkelijkheid kun je zelfs in je ergste dromen niet voorstellen. Evy heeft zich laten vangen en ze zit in een net waar met geen mogelijkheid uit te komen is.

Het was mijn bedoeling elke dag een stukje te lezen uit Prooi. Maar ik werd vanaf de eerste bladzijde het verhaal ingetrokken en kon niet meer stoppen met lezen. Vlot opgezet en een niet aflatende onderhuidse spanning. Een thriller waarbij de woorden angst, twijfels, gruwelijk, vertrouwen en misleiding continu door je hoofd spelen en die een onbehaaglijk gevoel geven. Een angstaanjagend voorbeeld van hoe een spel op het Darknet verschrikkelijke vormen kan aannemen. Dat het internet heel gevaarlijk kan zijn en een grote invloed kan hebben op het doen en laten van de mensen en dat grenzen snel voorbij geschreden kunnen worden. Er was een gedeelte, een behoorlijke luguber gedeelte, waar ik wat mijn twijfels had over de geloofwaardigheid hiervan, maar ik heb dan ook zoiets van, het is fictie, en in een thriller mag gerust wel eens afgeweken worden van de werkelijkheid. Als na een gigantische cliffhanger de plot bekend wordt de suggestie gewekt dat het verhaal rond is. Er is een epiloog en bij het lezen hiervan verwachtte ik een rustige afsluiting van het geheel. Maar niets is minder waar, de auteur wist mij nogmaals perplex te laten staan.

Prooi is een duistere thriller met tempo en de meer zorgvuldige uitwerking laat zien dat de auteur weer gegroeid is in haar schrijverstalent. Alles staat in een goede verhouding tot elkaar. Een bloedstollende thriller met een heel venijnig staartje, eentje die de adem doet stokken.