Bezoekersreacties:
Wendy Wenning op 13 september 2017:
Politieagente Inge de Wit heeft de zondagmorgen gereserveerd voor een mountainbike training in het bos. Als ze vanwege de wel erg modderige paden afwijkt van de route vindt ze midden in het bos een pasgeboren baby. De baby leeft nog en ze zet alles op alles om het kindje naar het ziekenhuis te brengen. In het ziekenhuis ontmoet ze rechercheur Liesbeth Ligthart. Er is gelijk een klik tussen de vrouwen en Liesbeth besluit Inge onder haar hoede te nemen om haar de kneepjes van het vak te leren. De eerste zaak die zich aandient is een zedenzaak. Het meisje Sofie is vermist en haar foto is aangetroffen op de mobiel van een pedofiel. Wat Liesbeth niet weet is dat Inge een speciale gave heeft waardoor ze gedachten van de mensen kan oppikken. De broer van Sofie, Bram, lijkt wat achter te houden, maar vooralsnog lukt het niet om te achterhalen wat. Vastbesloten Sofie te vinden storten Liesbeth en Inge zich op deze zaak, ieder op hun eigen manier. Het eigengereide gedrag van Inge maakt de samenwerking niet altijd even makkelijk en er is al veel tijd verloren. Gaan ze Sophie vinden en zullen ze op tijd zijn?
“Mijn armen omklemmen mijn knieën, het matras schuurt tegen mijn wang. Ik wil niet zien waar ik ben, ik wil niets voelen, ik wil niets horen.“
Simone Grimberg was werkzaam in de jeugdzorg, maar heeft nu een eigen bedrijf, samen met haar man. Ze schrijft haar hele leven al korte verhalen, Niemand die me ziet is haar eerste thriller. Simone heeft zich laten inspireren door waargebeurde gebeurtenissen bij de politie Gelderland-Midden en heeft zich tijdens het schrijven van het verhaal laten helpen door haar vriendin Judith, die werkzaam is als zedenrechercheur. Maar…zoals Simone aangeeft in het nawoord, dit boek blijft fictie.
Niemand die me ziet begint met een cursief geschreven hoofdstuk. We zullen vaker cursief geschreven stukken tegenkomen en al snel is duidelijk dat deze stukken Sofie betreffen. Het boek verhaalt vanuit een wisselend perspectief en heeft al gelijk een mooie snelheid. Simone beschikt over een vlotte pen en al had mijn inziens het geheel iets compacter gekund, de vaart blijft voortdurend behouden. Het loverboy thema weet ze goed uit te diepen en door er een ander thema aan toe te voegen is het net allemaal iets dramatischer opgezet dan een standaard loverboy verhaal. Met de personages is makkelijk een klik te krijgen en vooral de gave van Inge geeft haar een stukje extra persoonlijkheid. Ondanks de verschillen tussen Inge en Liesbeth is er een goede verstandhouding al heeft Liesbeth soms moeite met het eigenzinnige gedrag van Inge. Maar Liesbeth heeft ook bewondering voor deze jongedame die zich met veel gedrevenheid op de zaak stort en die zich niet zo snel met een kluitje in het riet laat sturen.
“Ze daagt haar uit. Inge weet dat ze niets meer te verliezen heeft. Als ze nog iets wil redden, zal ze moeten laten zien wie ze is en waar ze voor staat.“
Niemand die me ziet is al eerder uitgegeven en deze eerdere versie kreeg een aantal punten van kritiek. Simone besloot het boek helemaal te herschrijven, opnieuw te laten redigeren en uit te geven, daarbij de op-en aanmerkingen uit de recensies van de eerdere uitgave goed voor ogen houdend. En dat is haar goed gelukt. Ze heeft een thriller neergezet met een onderhoudend verhaal die voorzien is van een mooie spanningsboog. Toch lijkt ook deze versie net als de vorige niet helemaal af te zijn. De verwachting die achterblijft is dat er een vervolg komt waarin overgebleven vragen een antwoord krijgen en afgerond gaan worden. Een vervolg waar ik naar uit zal zien…
Oordeel:
Prijs: € 17,00
