Mason Robins' succesvolle loopbaan als acteur is flink op zijn retour. Hij krijgt alleen maar afwijzingen, enkel een reclamespot ligt misschien in de mogelijkheden. Er zijn geldproblemen en Mason ligt vele nachten wakker. Zijn relatie zit ook in zwaar weer, zijn vrouw Naomi pusht hem constant want er moet geld komen voor de huur, de boodschappen, hun dochter. Om de tijd een beetje te doden en om wat afleiding te zoeken leest Mason 's nachts zelfhulpboeken. Zoals bijvoorbeeld de bestseller van goeroe Naguru Aznahabi. Na weer een afwijzing en een hysterische vrouw, is hij onderweg naar buiten als hij een visitekaartje in de gang ziet liggen:
Wildclub, for members only. Op de achterkant van het kaartje staat het adres. Niet ver van zijn huis, maar het is een raadsel hoe dit kaartje in zijn huis terecht is gekomen. Mason zijn nieuwsgierigheid is gewekt en hij gaat naar deze club, een soort sekte, en hij sluit zich aan. Vanaf dat moment komt zijn leven in een stroomversnelling, waarin al zijn dromen uitkomen. Tot zijn dochter spoorloos verdwijnt. Dan veranderen alle dromen in een verschrikkelijke nachtmerrie. En ontsnappen hieraan is onmogelijk.
'Het begon als een sprookje maar eindigde in een nachtmerrie, tot ze een uur geleden aan hem was ontsnapt. Maar hoe lang nog?'
Zoals we gewend zijn van Van Houten heeft ook dit boek, Schim, geen ellenlange inleidingen en geen uitgebreide kennismakingen. Het nadeel hiervan is dat de personages soms wat ver van de lezer af blijven staan, maar eigenlijk voelt het toch niet als een gemis. Het verhaal gaat met hoge snelheid van start en dit tempo wordt voortdurend vastgehouden. De korte hoofdstukken en de grotendeels korte en krachtig neergezette zinnen waarborgen een gelijkmatige vaart. Als lezer word je gewoonweg meegesleurd in een rollercoaster van gebeurtenissen. Gebeurtenissen waarbij het waarheidsgehalte continu onder druk staat. Wat is echt en wat niet? Is het allemaal illusie?
'Het was een vaag besef, iets sluimerde in zijn gedachten, dat er iets niet goed was. Dat er iets was. Een gevoel van onrust, van paniek.'
De auteur weet door haar filmische schrijfstijl de lezer flink uit te dagen, vooral door de wijze waarop ze alles almaar op scherp laat staan. De verbeelding wordt sterk geprikkeld en soms voelt het of je naar een beetje onwerkelijke film zit te kijken. Tijdens het lezen gaan de gedachten regelmatig naar het surrealisme: "Sur-realisme" betekent bovennatuurlijk, stijgt boven de werkelijkheid uit - Surrealisten werken vanuit fantastische droombeelden en toevalligheden. Dit past ook wel bij de schrijfstijl en werkwijze van deze auteur. In al haar boeken vinden we wel wat bovennatuurlijks, maar wel op een manier dat het geheel zijn geloofwaardigheid niet verliest. Net als in haar vorige boeken heeft ook Schim de nodige plotwendingen waardoor het verhaal steeds weer een andere kant op vliegt. En zelfs als de laatste bladzijde is gelezen en het lijkt of alles helder is, blijft er toch dat knagende gevoel achter, wat is nou echt en wat niet? Voor die lezer die voor alles een verklaring zoekt en een precies afgerond verhaal wil misschien een teleurstelling. Daarentegen kan het voor een andere lezer juist de reden zijn dit boek nog een keer te herlezen om te kijken of dat knagende gevoel weg te vagen is.
Schim zet je op scherp en laat de verbeelding sterk prikkelen.