De cover van Wapenfeit nodigt niet echt uit om te lezen. Er is een raam te zien en een foto van een vrouw aan de telefoon. Voor mij heeft de cover ook niet direct een link met het verhaal. Maar ik laat me natuurlijk niet tegen houden en sla het boek open. In chronologische volgorde wordt de moord op een jonge vrouw verteld. Het verhaal speelt zich af in september, de hoofdstukken zijn aangegeven met de betreffende datum. Ik voel niet veel sympathie voor Caitlin, de rechercheur en de hoofdpersoon in dit boek. Op de één of andere manier krijg ik het gevoel dat zij boven de andere karakters in dit boek staat. Wellicht komt dit door haar bespiegelingen over zichzelf en de andere karakters die verweven zijn in dit boek en de adviezen die zij in dialogen geeft aan haar collega’s.

Daan Fousert is een laatbloeier, hij heeft zijn eerste roman geschreven in 2009. Daarna volgden twee thrillers. Wapenfeit is het vervolg op deze thrillers: Verdwenen en Verborgen verleden. Door goede flashbacks waarin teruggegrepen wordt naar de eerdere boeken, kan dit boek heel goed zelfstandig gelezen worden. Met het geld dat het schrijven oplevert, wil de auteur een studiefonds oprichten voor financieel kansarme jongeren. Daan Fousert is uniek in de Nederlandse thrillerscene, ik kan hem niet vergelijken met een andere Nederlandse thrillerschrijver. Hij besteedt veel aandacht aan dialogen en de beweegredenen van de karakters. De plotopbouw is goed, het boek is vlot geschreven en tot het eind blijft de dader onduidelijk. Een groot minpunt blijft het feit dat Caitlin niet echt onderdeel lijkt te zijn van het verhaal en niet op gelijke hoogte staat met de andere karakters. Dit is dan ook de reden dat ik mijn kennismaking met Daan Fousert niet wil verdiepen. 

Wapenfeit is een echte psychologische thriller, dus wie daarvan houdt, moet vooral ook z’n eigen oordeel vormen en dit boek gaan lezen.