De Rouwbrief is verdeeld in vier delen. Deel 1 verhaalt vanuit het perspectief van Inge, deel 2 vanuit Robbert, deel 3 vanuit Chris en deel 4 is de definitieve afronding van het geheel. Opvallend zijn de superkorte hoofdstukken, wat maakt dat er gelijk een vlot tempo aanwezig is.  Drie personages hebben hun eigen verhaallijn en de auteur geeft ze hierin een gedegen uitwerking. Geen overmatige details, maar wel meer dan voldoende voor wat belangrijk is voor het verhaal. Inge krijgt na het overlijden van haar man veel hulp van Lars. Maar dan komt Chris weer in haar leven, Chris die ze nog van vroeger kent. En het leven lijkt haar weer langzaam toe te lachen, of ziet ze de dingen verkeerd?

De eenvoudige en daardoor zeer toegankelijke schrijfstijl laten het boek makkelijk lezen. Samen met de korte hoofdstukken en het vlotte tempo is dit zo'n boek dat in een paar uurtjes uit te lezen is. Wat mist bij de superkorte hoofdstukken zijn meerdere cliffhangers om hiermee de spanning wat meer op te voeren. Er komen in het boek gebeurtenissen voor die wel erg toevallig zijn en daarom ook al misschien het een en ander verklappen. Het geeft in ieder geval al een bepaald gevoel bij personages en de pijlen worden dan ook als snel een kant opgericht. Al lijkt het soms ook een dwaalspoor te zijn waardoor men zich toch blijft afvragen wie die stalker nu is en wat de motieven zijn. Het verhaal an sich wordt  keurig afgerond, maar toch blijft er nog een lijntje open die eventueel een vervolg zou kunnen krijgen. 

Voor een debuut is De Rouwbrief een mooi begin, en deze maakt zeker benieuwd naar een volgend boek van deze auteur.