Waar Marelle Boersma in Vals Alarm een statement maakte tegen Jeugdzorg, heeft Van Galen zich gebogen over de problematiek rondom adoptie. Als het biologisch ouderpaar en de adoptiefouders tegenover elkaar komen te staan en de scheidingslijn van anonimiteit wegvalt, onstaat er bij beide partijen een barrière waar een heel leger een kluif aan zou hebben. Niet kijkend naar het belang van het kind, gaan beide partijen zo op in hun eigen battle dat het niet anders kan dan dat de situatie volkomen escaleert.
Ideale Ouders drijft niet op een al te groot spanningsveld maar weet met de intrigerende schrijfstijl van de auteur wel punten te scoren. Er gaat genoeg schuil achter datgene wat is uitgezet en Fabienne is heel wat kleerscheuren verder voordat ze in rustiger vaarwater terecht zal komen. Het moederinstinct voert haar over grenzen om uiteindelijk de littekens definitief te kunnen laten helen.
Met hier en daar wat over-de-top-gaande voorvallen en de wel erg toevallige samenloop van omstandigheden mag ook gezegd worden dat de hoofdrolspeelster in dit verhaal uitstekend is neergezet door de veelzijdige auteur. Niet iedere schrijver is het gegeven om zich een vrouw eigen te maken en haar zo naar de lezer toe te brengen op papier. Zeker niet als het boek geschreven is in de derde persoon. Knap dus. Dit boek schetst de ironie van ouders die denken het bij het rechte eind te hebben maar uiteindelijk op veel fronten aan het kortste eind trekken.