Reddende engel is een detective in de typische Agatha Christie-stijl geschreven. Een echte whodunit. Zo passeert er een behoorlijk aantal personages de revue die allemaal zo hun eigenaardigheden hebben, een geheim met zich meedragen en, niet onbelangrijk, de slachtoffers kennen. Dit maakt hen allen verdacht. 

De auteur laat haar hoofdpersonage Vera op haar eigen manier de lijntjes met elkaar verbinden. Vera is een herkenbare, menselijke hoofdpersoon: Een te dikke, grote vrouw, die graag een borrel lust, en ook niet schroomt om er af en toe een onder werktijd te nuttigen. Tact is niet haar meest sterke punt en ze kan behoorlijk nors zijn. Dit komt mede door haar eigen frustaties uit het verleden. Maar ze heeft een feilloze intuitie, en weet op slimme wijze informatie te verkrijgen. Stukje bij beetje wordt er steeds een tipje van de sluier opgelicht en kom je meer over de andere personages te weten en hoe ze in relatie tot elkaar staan. Je krijgt een vrij goed beeld, al blijft daar altijd dat vleugje geheimzinnigheid. Dat geeft een aantal verrassende wendingen, en maakt de plot wat interessanter. Want deze kabbelt wat voort. Doordat Vera van verhoor naar verhoor koetelt (en dat zijn er nog al wat) wordt de vaart behoorlijk uit het verhaal gehaald, en daarmee wordt tevens de spanning minder. Spannend is dit boek totaal niet, al! Al is er aan het eind van het verhaal nog een kleine opleving. Ik had meer spannende momenten willen zien. 

Reddende engel was leuk om te lezen omdat ik uiteindelijk toch heel graag wilde weten wie de dader was. Want deze blijft tot aan het eind toe goed geheim!