De cover van De tweeling sprak me direct aan: een mooie foto van 2 meisjes die samen uitkijken over het landschap. Zo zag ik tijdens het lezen Viola en Isolte langs de kust struinen en spelen. Totdat het allemaal misging… 

Isolte en Viola zijn een eeneiige tweeling die een bijzondere jeugd hebben. Ze groeien als kleine kinderen op in een commune en hebben geen idee wie hun vader is. Na een paar jaar is moeder het zat in de commune en vertrekt met de meiden naar de bossen om daar helemaal 'back to basic' te gaan wonen. Moeder is een hippie en wil zelfvoorzienend zijn. Dat gaat met een enkele misser best goed totdat er en man in beeld komt. Deze man, Frank, heeft ook een dochter, iets jonger dan de meiden. 

Dan pleegt de moeder van Isolte en Viola zelfmoord en als lezer denk je dan dat dat het trauma is waar de achterflap over vertelt. Maar er is in die zomer van 1972 veel meer gebeurd. Er is ook nog een andere tweeling in dit verhaal. 

Ondertussen heb je als lezer de volwassen Isolte en Viola al ontmoet, de een heeft een goede baan en een leuke vriend, de ander lijdt aan een eetstoornis en ligt in een kliniek. Isolte gaat terug naar de plek van het verleden en confronteert haar zus hiermee. Langzamerhand sluipen door het verhaal van nu (1987) fragmenten van wat er vroeger in de bossen is gebeurd. Omdat de vrouwen steeds vaker terugdenken aan vroeger en omdat deze verhalen niet in aparte hoofdstukken zijn ingedeeld is dat af en toe behoorlijk verwarrend. De spanningsboog wordt dan net iets te losjes gehouden waardoor De tweeling geen thriller is, maar eigenlijk gewoon een spannende roman.

Beide zussen hebben de gebeurtenissen anders ervaren en vinden andere zaken belangrijk. Aan het einde van het boek is het verhaal compleet. De schrijfster kan de sfeer van de beide tijden goed weergeven. Achterin het boek verklaart ze dat ze het verhaal bewust eind jaren '80 heeft gesitueerd, voor de intrede van mobieltjes etc. 

In de jaren '70 met een hippie moeder in het bos wonen lijkt ieen sprookje maar dat was het niet. Mooi beschreven door de ogen van twee tieners. De band die tweelingen hebben komt steeds terug in het verhaal. Het open einde komt toch onverwacht, van mij had het verhaal door mogen gaan omdat ik na het lezen wilde weten hoe het met de vrouwen ging die ik had leren kennen. De tweeling is echt een boek voor de lezeres die houdt van geheimen die misschien wel of niet uit zullen komen, en van mysteries en gebeurtenissen uit het verleden die invloed blijken te hebben op het huidige leven van de personen in het boek.