Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in 2011 overleden Paul Goeken. Na zijn dood heeft uitgeverij A.W.Bruna besloten de boekenreeks voort te zetten met jaarlijks een zomer- en een winterthriller. Wie zijn opvolg(st)er is, is niet bekend. Maar na het lezen van Route du Soleil is duidelijk dat ook hij of zij het Vermeer-format tot in de finesses beheerst. 

De 31-jarige Marit is een alleenstaande moeder van twee jonge kinderen. Ze zit opgescheept met een klootzak van een ex, en haar leven bestaat louter uit poetsen, werken en zorgen. Beste vriendin Fiona stelt daarom voor eens aan de sleur te ontsnappen en boekt voor hen beiden een vakantie in Zuid-Frankrijk. Het is hoogzomer en de dames rijden vrolijk gestemd de zon tegemoet in Marits oude stationwagon. Onderweg stoppen ze bij een tankstation en ontmoeten ze de aantrekkelijke Brian, die een lift nodig heeft. Als lezer weet je dan al dat deze jongeman niet veel goeds in petto heeft. En dat is precies de kracht van het boek. De eerste helft is een soort ‘roadmovie’ waarin eigenlijk niks gebeurt, maar waarin de constante dreiging van gevaar ervoor zorgt dat je door blijft lezen. En ja, Marit is misschien wel erg naïef. Ze blijft het opnemen voor Brian. Ook als al lang blijkt dat de man niet spoort, en haar vriendin haar bijna smeekt om hem de auto uit te zetten. Maar Marit heeft eindelijk weer vlinders in haar buik, na jaren vol ellende. 

Marit en Fiona blijven vlakke personages, evenals Brian. Is dat erg? Nee. Want in een Vermeer-thriller draait het niet zozeer om de verdieping van de hoofdpersonen als wel om de vele gevaarlijke situaties waarin zij terechtkomen. In de tweede helft van het boek volgen die elkaar in rap tempo op. Niet allemaal even geloofwaardig, maar heerlijk om te lezen is het wel. En Vermeer verrast met de twist op het einde. 

Route du soleil kwam meteen als hoogste nieuwkomer binnen in de top 10 van de Bestseller top 60. Dat is niet verwonderlijk, want de prachtige cover verleidt tot kopen. Menig Nederlands auteur probeert haar inmiddels na te doen, maar Suzanne Vermeer blijft de koningin van de vakantielectuur. Thrillerfans die louter houden van ingewikkelde verhaallijnen en een goed doordacht plot wagen zich beter niet aan dit boek. Lezers echter die op zoek zijn naar een zomerse vrouwenthriller, die je af en toe naast je neer kunt leggen en waarin je ook weer net zo makkelijk verder leest, worden ook deze keer niet teleurgesteld. Nestel je in een strandstoel met een Suzanne Vermeer, en de zomer is begonnen.