Zodra ik In het water in handen heb neem ik de tijd om de cover eens goed te bekijken. Waar ik in eerste instantie water zie met een weerspiegeling van takken valt mijn oog op een persoon die aan de rand van het water staat, op het eerste gezicht onopvallend maar wel tekenend voor dit bizar goed boek. Hawkins begint het verhaal met een uitgebreide beschrijving van tal van personages, het zijn allemaal mensen die iets met het plaatsje Beckford te maken hebben en vooral hun eigen mening hebben gevormd over heftige gebeurtenissen die Beckford al jaren in zijn greep houdt. Hier is bewust veel aandacht aan besteed zodat je de mensen persoonlijk leert kennen. Een prettige bijkomstigheid is de kaart met namen die ervoor zorgt dat je snel de naam bij de persoon weet terug te vinden als je het even kwijt bent. 

De hoofdstukken zijn geschreven vanuit de beleving van verschillende personages, hun gedachten, meningen en leefwijzen zijn realistisch en vooral invoelbaar. Als Nel Abbott dood wordt gevonden in de rivier, reist de vraag of het hier moord of zelfmoord betreft. Bijna alle bewoners hebben een motief, of een mening over wie haar iets aan gedaan heeft, ook de mening dat het zelfmoord zou zijn wordt al snel de wereld in gegooid. Tot het eind toe blijf je je afvragen wat er nou daadwerkelijk in Beckford allemaal heeft afgespeeld. Continu wordt je getracht mee te denken en te speculeren wie de waarheid spreekt en het bij het rechte eind heeft. Steeds schieten mijn gedachten een andere kant op, en zoek ik me rot naar de antwoorden. De plot zorgde bij mij voor een diepe zucht, vooral omdat alle losse eindjes eindelijk aan elkaar geknoopt konden worden en het mij toch ook wel ontroerde. De schrijfstijl is boeiend, alle personages zijn wat mij betreft tot leven gekomen. De wisselende personages per hoofdstuk zorgde ervoor dat je steeds door wilde lezen om erachter te komen of hetgeen ze dachten en beweerde ook daadwerkelijk klopte.  

"Angst en onbegrip, angst en afgrijzen. Het deed me denken aan de blik die ik mezelf soms schonk, als ik zo dom was om in de spiegel te kijken."

In het water is een psychologische thriller zoals hij voor mij moet zijn, meerdere wegen die naar Rome leiden met vooral veel aandacht voor de psyche van de mens.

Nel, een alleenstaande moeder, wordt dood aangetroffen in de lokale rivier van Beckford. Eerder die zomer was een tienermeisje haar al voor gegaan. Ook zij werd dood aangetroffen in dezelfde rivier. In het verleden zijn er meerdere vrouwen op deze manier aan hun einde gekomen. Hun dood veroorzaakt een golf van onrust over de rivier en zijn geschiedenis. Jules, de zus van Nel, keert terug naar het stadje om Lena, de 15-jarige dochter van Nel, onder haar hoede te nemen. Jaren geleden heeft ze het stadje de rug toegekeerd. Voorgoed, dacht ze toen… 

In het water is de tweede thriller van Paula Hawkins. Op de cover zien we een mysterieuze waterpoel met takken die erin weerspiegelen en een meisje dat aan de rand van het water staat. Voorin het boek zit een soort van bladwijzer van de personages uit Beckford. Deze plattegrond voorkomt het steeds terugbladeren in het boek naar wie wie ook al weer was. Heel handig! In het water vertelt over een 15-jarig meisje dat als enige van haar gezin achterblijft als de lichamen van haar moeder en een tienermeisje worden gevonden op de bodem van de verdrinkingspoel. Het verhaal begint met een spannende proloog waarvan je haren omhoog gaan staan. ‘Nog eens! Nog eens!’ De mannen binden haar vast voor de tweede proef. Maar deze keer met haar linkerduim aan haar rechterteen en haar rechterduim aan haar linkerteen. Het touw gaat weer om haar middel. Deze keer dragen ze haar het water in. ‘Alsjeblieft,’ smeekt ze, omdat ze niet weet of ze het duister en de kou wel kan verdragen. ‘Alsjeblieft.’ Ze zinkt. Tegen de tijd dat ze haar er weer uit sleuren, zijn haar lippen blauw en is haar adem voorgoed vervlogen.  

Het boek ademt de sfeer uit van Midsummer Murders. Een klein stadje, de plaatselijke politie die op onderzoek uitgaat en de mensen verhoort met wie Nel een vertrouwelijke band had of juist een haat verhouding. Bewoners die het achterste van hun tong niet laten zien en bepaalde gebeurtenissen voor de politie verzwijgen. De spanning wordt langzaam opgebouwd. Door flashbacks in de tijd en door middel van het vertellen vanuit verschillende perspectieven komen we langzaamaan achter de waarheid en vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Hawkins slaagt er weer in de uiteindelijke climax heel lang uit te stellen. Na het overweldigende succes van Het meisje in de trein heeft Paula Hawkins het weer gepresteerd om een verslavende thriller vol psychologische spanning neer te zetten. Een intrigerend verhaal waar ik zeer van genoten heb! Dankjewel uitgeverij A.W. Bruna voor het vooruitlees-exemplaar.