In het westelijke deel van de Verenigde Staten is special agent Atlee Pine gestationeerd. De bevolking is net zoals zijzelf zeer op zichzelf, in een streek waar de overheid wordt gewantrouwd en de natuur geen genade kent. Toch voelt Atlee zich hier thuis. Toen ze vijf jaar oud was werd haar tweelingzus ontvoerd door een seriemoordenaar. Het heeft haar getekend en daarom ging ze bij de FBI, waar ze is uitgegroeid tot een van de beste profilers. In de Grand Canyon wordt er een karkas gevonden van een muilezel en Atlee wordt op de zaak gezet. De ruiter wordt vermist. Dan komt Atlee tegenover een groot monster te staan en dat houdt gelijke tred met haar steeds terugkerende nachtmerrie uit haar verleden.

Op de cover staat een vrouw die aan de rand van de weg in de oneindige verte kijkt. Dit geeft meteen goed aan dat er een lange weg is af te leggen. Deze kaft ligt geheel in de stijl van de andere covers van Baldacci. David Baldacci heeft met special agent Atlee Pine weer een nieuw hoofdpersonage gecreëerd. Ze heeft last van een traumatische gebeurtenis uit haar verleden en zoekt antwoorden om tot rust te komen. Ze is sterk, scherp en zelfverzekerd maar ook een einzelgänger. Pine is in het begin vrij afstandelijk en kortaf, maar langzaamaan groeit haar personage in het boek. De bijrollen van de personages zijn essentieel van belang voor het verhaal, zoals we dat in de boeken van Baldacci gewend zijn. Steeds dieper komt de lezer in het verhaal terecht en de stevige actiescènes trekken de spanningsboog steeds strakker aan. De Grand Canyon speelt eveneens een belangrijke rol en de beschrijvingen daarvan voorkomen dat je als lezer te veel te verwerken krijgt. De opbouw van de verhaallijnen en de plot steken goed in elkaar en de spanning wordt stevig vastgehouden.

David Baldacci laat de lezer met De lange weg naar genade kennismaken met een nieuw hoofdpersonage, een die gemakkelijk in het hart gesloten kan worden.