Omschrijving:
Aimee Sinclair: de actrice die iedereen denkt te kennen, alleen weet men niet waarvan.
Behalve ik. Ik weet precies wie je bent, waar je vandaan komt en wat je hebt gedaan.
Je echtgenoot is vermist en de politie denkt dat je iets verbergt. Voor je werk doe je je altijd voor als iemand anders, je bent een professionele leugenaar. Maar dat is niets nieuws voor je, toch?
Want ik weet dat je al eerder loog. Je hebt altijd gelogen. En de leugens die we onszelf vertellen, zijn de gevaarlijkste leugens van allemaal.
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Karin Bisschops op 28 juni 2019:
Alice Feeney is schrijver en journalist. Bij de BBC heeft ze gewerkt als verslaggever, nieuwsredacteur en producer. Samen met haar man en hond woont ze op het platteland in Surrey. Soms lieg ik is haar thrillerdebuut en met Ik weet wie je bent heeft ze haar tweede thriller gepubliceerd.
De cover is goed gekozen, zeker als je het verhaal gelezen hebt. De ogen. Ergens staat in de tekst dat haar ogen het enige zijn wat Aimee nog herkent als zichzelf. Hoe waar is dat! Aimee Sinclair is een actrice die voor het eerst een hoofdrol in een film speelt. Ze is twee jaar getrouwd met Ben en samen zijn ze verhuisd naar een sjiek huis in de sjieke buurt Notting Hill. Een van de redenen dat ze dit besluit genomen hebben, is het feit dat Aimee enige tijd gestalkt werd.
Aimee zou dolgraag een kind willen, maar Ben wil dit absoluut niet. De relatie tussen Ben en Aimee verslechtert als Aimee succesvoller wordt. Na een van de vele ruzies komt Aimee thuis en ontdekt dat Ben spoorloos is verdwenen. Zijn auto staat nog bij het huis, zijn sleutels liggen op de normale plek net als zijn portemonnee. Zijn jas hangt gewoon aan de kapstok. Op de tafel staat een grote bos bloemen met een kaartje eraan waarop maar één woord staat: Sorry. Aimee geeft haar man op als vermist. Er gebeuren steeds meer vreemde zaken. De politie komt in actie, maar tot haar grote verbazing wordt Aimee gezien als verdachte. Ze gaat aan iedereen inclusief zichzelf, twijfelen. Maar niemand weet dat ze een groot geheim uit haar verleden met zich meedraagt dat gevaarlijker blijkt te zijn dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.
In haar eerste thriller Soms lieg ik was de hoofdrol weggelegd voor een onbetrouwbare verteller. Zo ook in Ik weet wie je bent. Aimee stelt zichzelf voor met deze eerste regels: Ik ben dat meisje dat je denkt te kennen, alleen weet je niet meer waarvan. Mijn werk is liegen. Een ander worden, daar ben ik een ster in. Als lezer zit je in het hoofd van Aimee en beleeft zo intens haar emoties en gedachten. Samen met haar word je heen en weer geslingerd tussen de vreemde en onverklaarbare gebeurtenissen. Wederom een boeiend personage waarvan je niet weet of je haar kunt vertrouwen en of ze de waarheid spreekt. Je leert haar beter kennen, en hier en daar zelfs begrijpen, doordat de verhaallijn over haar jonge jaren tussen het actuele verhaal door zijn geweven.
De schrijfstijl is vol vaart en het verhaal heeft telkens weer verschillende cliffhangers waarvan je mond openvalt. Steeds als je denkt te begrijpen hoe het in elkaar steekt, zorgt Feeney voor een verrassing en blijft het vervolg onvoorspelbaar.
Het einde is zowel briljant als verrassend en ietwat ongeloofwaardig, maar wat een einde: Bizar! Op de cover staat 'literaire thriller', maar als er 'psychologische thriller' zou staan, zou dit een goede benaming zijn voor Ik weet wie je bent.
Alice Feeney heeft wederom bewezen dat ze een psychologisch spelletje met de personages en met haar lezers kan spelen.
Bezoekersreacties: