Bestel bij Bol.com
Oorspronkelijke titel:
The Survivors (2020)
Oordeel:
ISBN: 9789400511545
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers
Verschenen: 2021
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Anneke van Ieperen op 21 juni 2021:
Jane Harper verhuisde met haar familie vanuit Engeland naar Australië toen ze acht jaar oud was. Ze debuteerde in 2017 met De droogte dat de Australian Book Industry Award won voor de beste thriller van het jaar. Dit succes werd een jaar later opgevolgd door Wildernis, opnieuw met politieagent Aaron Falk in de hoofdrol. Hierna verschenen de standalone thrillers Verlaten en De overlevenden. Alle covers van Harpers boeken hebben eenzelfde uitstraling door de afbeeldingen van de ruige Australische natuur.
Kieran Elliott keert met zijn vrouw Mia en hun dochtertje terug naar de kleine kustplaats waar hij opgroeide met zijn broer Finn. Zijn vader is vroeg dementerend en zijn moeder heeft hulp nodig voor een verhuizing naar de stad. Er kleven pijnlijke herinneringen aan het eiland voor zowel Kieran als Mia waar ze tijdens een enorme storm dierbaren verloren. Gelukkig zijn er ook goede momenten, zoals het weerzien met oude jeugdvrienden. Snel na hun aankomst wordt er een jong meisje vermoord op het strand. Dit zet een reeks aan gebeurtenissen en herinneringen in gang waardoor oude wonden onverbiddelijk worden opengereten.
Zoals de lezer van Jane Harper gewend is speelt ook in De overlevenden de natuur een grote rol van betekenis. Als geen ander kan zij de natuur, in dit geval de zee, onderdeel laten uitmaken van haar plot. Zonder al te veel overbodige beschrijvingen weet ze de omgeving tot leven te laten komen. Tijden hun jeugd raasde er een storm van ongekende omvang over het eiland dat meerdere slachtoffers maakte, waaronder zijn eigen broer Finn, de broer van zijn beste vriend en de beste vriendin van Mia. En hoewel iedereen is getekend door deze tragedie heeft Kieran altijd geweten dat de dood van Finn zijn schuld was. De boeken van Harper kenmerken zich door een trage opbouw en een nauwgezette uitwerking van de plot. In De overlevenden wordt het verhaal verteld in de derde persoon waardoor er voor elk personage voldoende tijd en aandacht is. De setting van een eiland maakt ook de kring van verdachten klein waardoor het gebruik van een ik-perspectief wellicht de aandacht te veel naar een bepaalde persoon zou hebben getrokken. De schrijfstijl van de auteur is meeslepend en laat zowel de omgeving als de personages goed uit de verf komen zonder al te gedetailleerd te zijn. Ondanks dat ware toedracht en motieven lang onzichtbaar blijven, is de identiteit van de moordenaar dit niet. De oplettende lezer zal op ongeveer tweederde van het boek al wel doorhebben wie de moord op zijn kerfstok heeft. Het verhaal barst niet uit zijn voegen van de spanning, er is meer sprake van een wat sluimerende spanning die hier en daar soms opborrelt.
De overlevenden is misschien niet helemaal van het niveau dat verwacht mag worden van Jane Harper, maar blijft zeker een heerlijke leeservaring.
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Anita de Groot (51) op 24 juni 2021:
De Droogte van Jane Harper maakte indruk op mij. Het boek is een beleving van Australie in een warme, lang aanhoudende periode en wat dat met mensen kan doen. Er gebeurd weinig en toch weer heel veel en dat heeft indruk op mij gemaakt zodat ik de Overlevenden opgepakt heb en de flaptekst ben gaan lezen. De overlevenden speelt zich af op Tasmanie en op het strand en er gebeurd weer net zo weinig als bij de Droogte maar toch word het wel spannend.
Jane harper heeft een typische schrijfstijl, en ik geniet daar erg van. Het verhaal is goed opgebouwd en de spanning ook, daar is over nagedacht en met summiere informatie uitgewerkt en dat vind ik zo knap. Weinig personages, het lijkt het gewone leven maar onderhuids gebeurd er wel wat en ook met dit verhaal. Ik zou zeggen maak kennis met Kieran en laat je verrassen wat Jane Harper over Kieran te vertellen heeft en over Tasmanie. Ik heb begrepen dat dit boek niet haar beste verhaal is maar het is goed en het heeft dezelfde opzet als haar vorige verhalen. Ik heb er in ieder geval van genoten en heb mij op Tasmanie gewaand.
Oordeel:
Diane Kooistra op 23 juni 2021:
Kieran is met zijn vrouw en dochtertje weer terug op de plek van zijn jeugd. Hij en zijn vrouw komen oude bekenden tegen maar voor ze een beetje gewend zijn wordt er een lichaam gevonden op het strand. Die vondst haalt oude wonden open en brengt herinneringen naar boven. Vooral omdat niemand in de hechte gemeenschap naar elkaar durft te kijken want wie is de dader?
Jane Harper is geboren in Manchester, Engeland en verhuisde op 8-jarige leeftijd naar Australië. Ze heeft dertien jaar als journalist gewerkt. Haar vorige thrillers De droogte (2016) en Verlaten (2019) wonnen verschillende prijzen.
Tegen een zon-zee-strand achtergrond en met een beklemmende ondertoon vertelt Jane Harper het verhaal van de overlevenden.
Ze geeft hierbij soms meer ruimte aan de omstanders en de mensen die achterblijven dan aan de dader en slachtoffer. De sfeer van de gesloten gemeenschap wordt mooi weergegeven. Het boek neemt je mee in hun gedachten en laat diverse versies van de gebeurtenissen zien. Soms leest het hierdoor halverwege een beetje als een spannende roman. Die beklemmende ondertoon maakt dat je door blijft lezen. Kijken of jij het bij het goede eind hebt.
Twee Slachtoffers op hetzelfde strand, in dezelfde tijd van het jaar en met dezelfde agent die verantwoordelijk zijn echter hele mooie ingrediënten van een psychologische thriller zoals we van Jane Harper gewend zijn.
Ze deelt steeds een beetje informatie, een detail dat niet klopt of een klein moment van twijfel en neemt daarbij de lezer mee op een zoektocht dat tegen alle verwachtingen in eindigt in een verrassend plot.
Dit is het ideale boek voor mensen die meer willen dan een simpel whodonit verhaal.
Oordeel:
Evi (42) op 21 juni 2021:
Ik mocht voor vrouwenthrillers De overlevende lezen van Jane Harper. De achterflap van het boek: Achterkant boek: Het leven van Kieran Elliott veranderde voorgoed op de dag dat een enkel, roekeloos besluit een dramatisch gevolg kreeg.
Het schuldgevoel dat hem nog altijd achtervolgt, speelt op tijdens een familiebezoek aan de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Kierans ouders hebben het niet makkelijk in deze stad, waar ieders geluk afhankelijk is van de genadeloze zee.
Wanneer er een lichaam wordt gevonden op het strand, komen lang verborgen geheimen bovendrijven. Een gezonken boot, een vermist meisje, en alle vragen die nooit zijn weggespoeld.
Het boek draait om een vriendengroep die elkaar al van jongs af aan kent. Door een storm 12jaar geleden waarin 2 mensen zijn overleden en 1 vermist is geraakt, gaat ieder zijn eigen weg. Maar na 12 jaar komt Kyran terug naar Evelyn Bay (Australië) om zijn moeder mee te helpen het huis leeg te ruimen. De vriendengroep zoekt elkaar op, maar heeft zo zijn eigen geheimen. Door een moord op een vakantiewerker komen langzaam aan geheimen bloot te liggen en komt de waarheid wat er precies in de storm is gebeurt naar boven.
Door het beeldende schrijven wordt de omgeving en setting goed weergegeven en waan je je echt in de kleine kustplaatst. De personages worden laag voor laag goed beschreven. Soms komt er een flashback naar 12 jaar geleden, dit is niet goed aangegeven waardoor het soms verwarrend te lezen is. Omdat het verhaal langzaam beschreven is, is het niet echt een pakkend boek. Jammer want de voorgaande boeken van Jane Harper waren dit wel. Je wordt af en toe wel op het verkeerde been gezet door handelingen van sommige personages, daardoor is de ontknoping wel verrassend. De overlevende is niet een thriller, maar een detective.
Een boek over vriendschap en familie dat wordt verscheurt door geheimen en verdriet.
Oordeel: 
Annette Overvoorde (52) op 20 juni 2021:
Jane Harper is een auteur om te onthouden. Langzame opbouw, slepende kwesties en dan wham. Volgt de ontknoping. Ik ben altijd erg nieuwsgierig naar haar volgende boek, als ik het laatste blad omsla. Dus ook bij deze. Kijk mee.
De inhoud
Het leven van Kieran Elliott veranderde voorgoed op de dag dat een enkel, roekeloos besluit een dramatisch gevolg kreeg.
Het schuldgevoel dat hem nog altijd achtervolgt, speelt op tijdens een familiebezoek aan de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Kierans ouders hebben het niet makkelijk in deze stad, waar ieders geluk afhankelijk is van de genadeloze zee.
Wanneer er een lichaam wordt gevonden op het strand, komen lang verborgen geheimen bovendrijven. Een gezonken boot, een vermist meisje, en alle vragen die nooit zijn weggespoeld…
De elementen
De cover is mooi gedaan. Rotsen en een wilde zee. Een diepe kloof is zichtbaar. De witte kopjes op het water voorspellen niet veel goeds.
Voor degenen die de thrillers van Jane Harper kennen, was het even wachten op boek 4. Hier is hij dan eindelijk. De overlevenden. Jane Harper kenmerkt zich door de verhalen vol emoties als angst, ongemakkelijke momenten, en diep verborgen geheimen. Je voelt dat er iets moet zijn, maar je kan je vinger er niet op leggen.
De schrijfstijl die ze hanteert is prettig. Geen moeilijke woorden en ook geen duizendmaal beeldspraak. In de vertelperspectief van de 3e persoon is ook thriller 4 geschreven.
Hoofdpersoon Kieran, in de dertig, gaat met partner Mia en dochtertje Audrey vanuit zijn woonplaats Sydney bij zijn ouders op bezoek. Zij wonen in het plaatsje Evelyn Bay. Dichtbij de zee, de klif en de grotten. Kieran had ooit een broer Finn. In de storm van meer dan 10 jaar geleden zijn een aantal mensen omgekomen. Niemand wil daar nog over praten.
De gebeurtenis druk een grote stempel op de bewoners van Evelyn Bay. Ze stoppen het liever weg, zeker moeder Verity. Ook Kieran heeft hier een rugzakje aan over gehouden.
Ook in dit 4e Harperboek is de onderhuidse spanning voelbaar. Maar niet direct. In het begin leest het boek als een feelgoodstory Even lijkt het alsof je in de serie Virgin River bent beland. Een kleine gemeenschap, iedereen kent elkaar, die is verliefd op die en die heeft ruzie met de ander. Het leest dan nog niet als een thriller. Even vraag ik mij dan ook af: waar gaat dit heen?
Terwijl je leest in het "nu", kom je ook terecht in "toen" een tweede verhaallijn waarbij Kieran teruggaat in de tijd. Dit wordt niet aangegeven, dus even opletten dus. Dit geeft het verhaal meer sterkte. Wat het zeker nodig heeft. Soms krijg je een hak-op-de-tak-gevoel.
Wat nog meer opvalt zijn de vele personages in dit boek. Het geeft zeker een mooi palet aan karakters, maar opletten is het devies.
De overlevenden bevat vele geheimen, die stap voor stap boven water komen. Eenmaal aan de oppervlak is er geen stoppen meer aan. Jane Harper weet de lezer goed te verrassen. Al komt de eerste helft van het boek zeer traag op gang, De tweede helft maakte het goed. Herkenbaar voor de Harper-thrillers, maar deze spant de kroon in zijn "traagheid".
Conclusie
In een fijne schrijfstijl en een vertelperspectief van de 3e persoon, weet Harper dit verhaal over Kieran en dorpsgenoten goed neer te zetten. Thema's als verlies, verdriet, geluk, familiebanden, dementie, storm en gevaarlijke grotten worden mooi verwerkt in deze meeslepende thriller. Helaas niet de beste uit het Harper-aanbod, wat erg jammer is.
Oordeel:
Karin Hazendonk (60) op 20 juni 2021:
Na haar eerste twee boeken werd ik fan van Jane Harper. Ik keek uit naar haar vierde boek, De overlevenden, en was dan ook heel blij dat ik werd uitgekozen om mee te lezen met de leesclub van Vrouwenthrillers.
Kieran Elliott keert samen met zijn vriendin Mia en pasgeboren dochter Audrey na jaren terug naar de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Vol schuldgevoel, want Kieran is ervan overtuigd dat hij schuldig is aan de dood van zijn broer Finn en diens vriend Toby tijdens de storm die jaren geleden woedde. Op het oog lijkt er niet veel veranderd. Vrienden van toen zijn nog steeds vrienden.
Wanneer er een lichaam op het strand wordt gevonden, lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Geheimen komen bovendrijven.
Mijn leeservaring:
Jane Harper heeft in haar eerdere boeken al laten zien dat ze een kei is in het beschrijven van omgeving, sfeer en personages.
Ook in dit boek neemt Harper ruimschoots de tijd om de personages voor te stellen en hun leven te beschrijven in de Tasmaanse kustplaats. Dat zorgde ervoor dat ik moeilijk in het verhaal kwam. Het aantal personages groeide en groeide en ik moest soms terugbladeren om te weten welke plaats zij in het verhaal innamen.
Op het moment dat het lichaam op het strand werd gevonden, hoopte ik dat er meer spanning in het verhaal zou komen. Dat gebeurde helaas niet. Het verhaal kabbelde voort en werd er veel nadruk gelegd op de gebeurtenis van jaren geleden.
Er moet een moord opgelost worden, maar zelfs dat wordt ondergesneeuwd door het geneuzel rondom de vele personages. Echt spannend wordt het niet. Het boek telt ruim vierhonderd pagina’s, maar dat hadden er zeker honderd minder kunnen zijn.
Bovenstaande neemt niet weg dat Harper opnieuw een zeer prettige schrijfstijl heeft laten zien en de beschrijving van de kustplaats zorgt ervoor dat het lijkt alsof je er zelf rondloopt. Dat maakt echter het verhaal niet spannender.
Oordeel:
Jeannie Bertens (64) op 20 juni 2021:
Kieran keert met vriendin Mia en baby Audrey vanuit Sydney voor een tijdje terug naar Tasmanié waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. Hij gaat helpen bij de verhuizing van Brian en Verity, zijn ouders. Brian is namelijk aan het dementeren en zijn ouders verhuizen daarom naar een verzorgingstehuis. Kieran heeft tien jaar geleden het eiland verlaten na een dramatische storm waarbij zijn oudere broer Finn is overleden. Hij is samen met Toby, zijn beste vriend, verdronken tijdens een reddingsactie. Kieran heeft nog steeds last van schuldgevoelens want hij was degene die gered moest worden. In de nacht van de storm is er ook een veertienjarig meisje spoorloos verdwenen, van haar is nooit meer iets vernomen, alleen haar rugzak spoelde dagen later op de kust aan.
Toch begint hun tijd in Tasmanié goed, Kieran ontmoet er zijn oude vriendengroep die op het eiland is gebleven en ze beleven een leuke avond in de Surf and Turf. Allen Brian, die daar werkt, heeft veel moeite met de aanwezigheid van Kieran. Brian is de zoon van Toby, hij was nog maar een kind toen Toby stierf. Als Kieran en Mia de volgende wakker worden, blijkt dat er een lijk is gevonden. Het is Bronte, een jonge serveerster van de Surf and Turf, ze hebben haar de avond ervoor voor de eerste keer ontmoet.
Het onderzoek van de politie rijt ook de oude wonden van tien jaar eerder bij de bewoners van het kustdorpje Evelyn Bay open. Oude vriendschappen worden op de proef gesteld en de achterdocht neemt toe.
De auteur neemt ons dus mee in een drama dat mogelijk te maken heeft met de gebeurtenissen van tien jaar geleden. Ze voert een groot aantal personages op, dat is even doorbijten om te kunnen onthouden wie wie is. Het mooie van het verhaal voor mij is dat je als lezer in het hoofd kruipt van Kieran die worstelt met zijn schuldgevoelens. Het helpen bij het onderzoek naar de moord op Bronte, helpt hem ook het eerdere drama te verwerken. De auteur heeft een ingewikkeld plot bedacht met veel vertakkingen en afleidingen. De dader moet welhaast uit de directe kring van de Surf and Turf komen, maar wie dan wel en vooral waarom?
Een lekkere thriller dus met volop verborgen spanning, een aanrader, vier sterren.
Oordeel:
Claudia (46) op 19 juni 2021:
Synopsis:
Het leven van Kieran Elliott veranderde voorgoed op de dag dat een enkel, roekeloos besluit een dramatisch gevolg kreeg.
Het schuldgevoel dat hem nog altijd achtervolgt, speelt op tijdens een familiebezoek aan de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Kierans ouders hebben het niet makkelijk in deze stad, waar ieders geluk afhankelijk is van de genadeloze zee.
Wanneer er een lichaam wordt gevonden op het strand, komen lang verborgen geheimen bovendrijven. Een gezonken boot, een vermist meisje, en alle vragen die nooit zijn weggespoeld.....
Recensie:
In De Overlevenden gaan we naar Evelyn Bay waar de hoofdpersoon van het verhaal Kieran Elliott samen met zijn gezin, zijn ouders bezoekt. Alles lijkt allemaal gemoedelijk en vredig te verlopen tot op het strand het lichaam van een meisje wordt gevonden. Dan begint eigenlijk alle ellende van jaren geleden langzaam naar boven te komen.
Ondanks dat het verhaal niet erg vlot verloopt en een beetje voortkabbelt, wordt het verhaal niet saai. De personages en verhaallijnen zijn interessant. Heden en verleden wisselen elkaar af, wat samen met de hoeveelheid personages best wel op letten is.
Jane Harper heeft een prettige schrijfstijl, geen moeilijke woorden of ingewikkelde beeldspraak.
Voor mij was het een eerste kennismaking met de boeken van Jane Harper en is mij niet tegengevallen. De Overlevenden krijgt van mij 3 sterren.
Oordeel:
Joke Veenstra (58) op 18 juni 2021:
Voor de leesclub van Vrouwenthrillers mocht ik De overlevenden van Jane Harper lezen. Deze vierde thriller is net even wat minder spannend en intens dan de eerdere thrillers van haar hand.
Het verhaal speelt zich af in Tasmanië, in het kustplaatsje Evelyn Bay.
In al haar boeken staan uitgebreide beschrijvingen van de natuur ter plaatse.
Al in de proloog wordt er een zekere mate van spanning opgebouwd, dit is echter een spanningsboog van korte duur. Echt spannend wordt het niet, maar wel intrigerend.
“Als je het ooit gaat doen…. Doe het dan nu….”
Wat wordt er bedoeld?
Kieran en Mia keren na twaalf jaar afwezigheid terug naar Evelyn Bay met hun drie maanden oude dochtertje Audrey. Ze zijn terug gekomen om te helpen met de verhuizing van Kieran’s ouders. Zijn vader leidt aan (jong)-dementie.
Het wordt meteen duidelijk, dat ze zich ter plaatse niet prettig voelen. Ze hebben een donkere tijd van beschuldigingen en afrekeningen overleefd. Want wat is er twaalf jaar geleden gebeurd en wiens schuld was dat?
“Als je iemand vermoordt, verdien je alle shit die op je afkomt.”
Dit is bijna het eerste wat Kieran hoort als hij in de plaatselijke kroeg de Surf&Turf komt. Waarom wordt er zo haatdragend tegen hem door Liam gedaan?
En wat zijn de geheimen van een op het eerste gezicht keurig stadje?
Kieran’s schuldgevoelens druipen zowat van de bladzijden af. Hij is geen prater en worstelt volop met zijn verleden.
“Ergens binnen in Kieran, diep onder de zachte grijze lagen schuldgevoel, begon een vervelende worm te kronkelen en te draaien.”
Hij heeft geen goede band met zijn ouders, die weer op hun eigen wijze worstelen met de gebeurtenissen van twaalf jaar geleden, die iedereen nog in zijn greep houden. Zijn vriendin Mia is zijn steun- en toeverlaat.
Als Bronte, een vakantiemedewerkster van de Surf&Turf vermoord op het strand gevonden wordt, dreigen de gemoederen in Evelyn Bay verhit te raken. De beschuldigende vinger wordt gevoed door het plaatselijk forum waarop iedereen zijn mening kan geven. Roddel en achterklap beheersen het dagelijks leven in Evelyn Bay.
De politie ter plaatse, bestaande uit een man, Renn en rechercheur Ruth Pendlebury uit de stad doen onderzoek naar wat er gebeurd is. Heeft deze moord iets te maken met de gebeurtenissen van twaalf jaar geleden?
Het verhaal is geschreven in de derde persoon, hierdoor is er een zekere afstand van de emoties van de diverse personages. De zee is nooit ver weg, zowel aantrekkelijk, als afstotend .De zee geeft en de zee neemt is best wel van toepassing op De overlevenden.
De beschrijvingen van angst en dreiging in een heel gewoon leven komen realistisch over. Net als de personages, die levensecht overkomen.
In De overlevenden komen vrienden, leugens, geheimen en ingewikkelde onderlinge relaties uitgebreid aan de orde. Het is beschrijvend en filmisch en vlot geschreven.
Het vergt soms geconcentreerd lezen, daar er veel nevenpersonages, misverstanden en zaadjes naar een eventuele dader in het verhaal voorkomen.
Oordeel:
Ine van Erp (59) op 12 juni 2021:
Kieran is met zijn vrouw en babydochter terug in zijn geboorteplaats, Evelyn Bay, een klein Tasmaans kustplaatsje. De ouders van Kieran wonen nog steeds in Evelyn Bay, maar gaan verhuizen omdat de geestelijke gezondheid van zijn vader snel slechter wordt. Kieran en zijn vrouw Mia, komen hierbij helpen. Tevens is dit een mooie gelegenheid om hun oude vrienden, die op het eiland zijn blijven wonen, weer te ontmoeten.
Al snel nadat Kieran en Mia op het eiland zijn aangekomen wordt er een studente vermoord. Hierdoor worden oude wonden weer opengereten. 12 jaar geleden, tijdens een zware storm, is de broer van Kieran, samen met een vriend verdronken toen ze Kieran wilden komen redden. Tijdens dezelfde storm is de beste vriendin van Mia, verdwenen. Deze verdwijning is nooit opgehelderd. Door de moord op de studente komt dit alles weer in een nieuwe daglicht te staan en de politie gaat dit niet uit de weg bij het onderzoek; De schuldige moet iemand van het eiland zijn…
Het verhaal is prachtig geschreven. Je waant je in het dorp, aanwezig bij alle gebeurtenissen. Je ziet hoe alle gebeurtenissen en onderlinge relaties ontleedt worden. Flashbacks nemen de lezer mee naar de gebeurtenissen van 12 jaar geleden. Waarom is het schuldgevoel van Kieran zo groot?
Wat is er met Gaby gebeurd? Wie is, 12 jaar later de moordenaar van studente Bronte en waarom?
Dit boek is een aanrader. Het leest heerlijk, de omgeving wordt prachtig beschreven. De emoties van de betrokkenen zijn goed weergegeven. De spanning is doorlopend onder de oppervlakte aanwezig. Aan het slot van het boek komen alle lijntjes mooi samen..
Oordeel:
Sander van kerkoerle (38) op 8 juni 2021:
Voor een bezoek aan zijn ouders en vrienden keren Kieran en Mia met hun dochter terug naar het Tasmaanse Evelyn Bay.
Voor iedereen in deze kleine plaats is de geschiedenis er 1 die ze niet snel vergeten. Zeker zo’n 12 jaar geleden, toen er tijdens een grote storm verschrikkelijke dingen plaatsvonden niet. Nog altijd heeft Kieran schuldgevoelens die voor veel verdriet zorgen. Dat blijkt ook omdat niet iedereen even blij is om Kieran terug te zien.
Als er opnieuw iets gebeurt ontstaan er opnieuw allerlei geruchten in Evelyn Bay. Ook wordt er snel een link geplaatst met de gebeurtenissen van 12 jaar terug. Hoe dit alles in elkaar steekt heeft Jane Harper op een krachtige wijze weten neer te zetten. Met de ontwikkelingen van het nieuwe onderzoek komen er ook geheimen van het verleden boven water.
Zoals bij de eerdere boeken ook het geval was, geeft de cover een passende weergave bij de scenes uit het boek. Het stormachtige water bij de kliffen is een belangrijk punt in De Overlevenden. Deze plek wordt met voldoende details omschreven om een helder beeld te krijgen. Jane Harper schets zou een mooi beeld bij de scenes die ze omschrijft. Ondanks dat het verhaal zich van begin tot eind hier afspeelt blijf je als lezer vast in het verhaal. Hoe klein het plaatsje ook is, de wijze waarop de omgeving wordt omschreven zorgt voor een flow waarin je je als lezer op de locatie aanwezig kunt of wilt voelen.
Harper maakt gebruik van een aantal hoofdpersonages die sterk zijn neergezet. Ze komen tot leven en de samenhang tussen de verschillende personages klopt. Er komen eigenlijk niet echt onnodige omschrijvingen voor waardoor de personages sterk staan.
Het boek is in het heden en toekomst geschreven. Bij gebeurtenissen in het heden wordt aansluitend teruggekeken naar het verleden. Je wordt daarbij meegenomen in de beelden die Kieran voor zich ziet en hoe hij deze probeert te koppelen met het heden en de informatie die daarbij naar boven komt. Dit zorgt voor een aantal onthullingen die het verleden een heel ander beeld geven. Als Kieran alles op de juiste manier weet te interpreteren komt hij tot een onverwachte ontdekking die je als lezer niet aan hebt zien komen. Al met al mag dit voor Kieran wel een stormachtige terugkeer naar Evelyn Bay worden genoemd.
Jane Harper heeft een aangename en vlotte schrijfstijl waarmee ze de lezer echt in het verhaal weet te krijgen. Met een beeldende omschrijving van de omgeving tovert ze de scenes ook op je netvlies. Het lezen is daarom zeker de moeite waard.
Oordeel:
Hilde Peeters (63) op 14 mei 2021:
Het lijkt een ideaal gezinnetje: de Australische sportfysiotherapeut Kieran (30), zijn vriendin Mia (26) en hun babydochter Audrey (3 mdn) wonen in Sydney. Achter dat perfecte Instagramportret gaat echter een bitter verleden schuil. Kieran en Mia zijn beiden afkomstig uit het Tasmaanse kustdorp Evelyn Bay. Zij zijn er 12 jaar geleden gevlucht toen De Storm het leven kostte aan zijn broer Finn en haar beste vriendin Gabby. En zowel Kieran als Mia voelen zich verantwoordelijk voor die doden. Finn verdronk bij een reddingspoging op zee, van Gabby werd nooit nog een spoor gevonden.
Nu logeren Kieran, Mia en Audrey in het strandhuisje van zijn ouders om te helpen bij hun verhuizing. Nog geen drie dagen na hun terugkeer valt er weer een dode. De jonge kunststudente en serveerster Bronte wordt verdronken gevonden op het strand. Dit keer is het duidelijk moord.
De plaatselijke politieman Renn en rechercheur Ruth Pendlebury onderzoeken de feiten. De vroegere vriendenkring rond de stormdoden van toen komt steeds meer onder druk te staan als blijkt dat dat de moord van nu alles te maken heeft met de doden en de verdwijning van toen.
De dader kan geen buitenstaander zijn en Kieran en Mia’s familie en vrienden worden plotsklaps één voor één verdacht....
De van oorsprong Britse Jane Harper verhuisde als kind naar Australië. Ze kent de ruwe landschappen, de typische karakters en gebruiken van Down Under en de gevaren aan de woeste kliffenkusten als haar broekzak. Ze bewees haar schrijverstalent met eerdere thrillers waarin de Australische natuur een even grote rol speelt als haar meestal complexe personages.
Met ‘De overlevenden’ zet ze opnieuw een overtuigend sterk verhaal neer. Harper weet hoe ze haar (hoofd)figuren levensecht moet maken. Zo wordt bijvoorbeeld het schuldgevoel van Kieran na de dood van zijn broer indringend beschreven. Zijn vader Brian lijdt aan een zware vorm van jongdementie en wordt tot in detail geportretteerd. Knap!
De lezer moet er wel goed zijn hoofd bijhouden, want er is een heel kluwen aan relaties, misverstanden, nevenpersonages, intriges en motieven.hier en daar wordt een (zij)spoor naar een mogelijke dader iets te vaak herhaald, zoals het draadje van de mishandelde tuin.
Maar uiteindelijk slaagt Harper erin alle draadjes en draden netjes door elkaar te vlechten. Dat maakt haar verhaal even indrukwekkend als de koperdraadfiguurtjes van kunstenares Bronte. Die vlecht wordt netjes uitgelegd in een vlotte stijl, zonder haperingen of zonder diepe inzakkingen. Een filmisch boek dat gegarandeerd voor leesplezier zorgt.
Oordeel:
Terug naar De overlevenden...
|
