Acht haar later besluit ze op aanraden van haar nieuwe therapeut mee te gaan met vrienden, die de beroemde Grand Tour des Trois Vallées willen skiën. In eerste instantie lijkt de trip een succes te worden, maar wanneer het weer slechter wordt, lopen de onderlinge spanningen op en worden de vrienden geconfronteerd met hun ergste nachtmerrie. Om het er levend van af te brengen, moet Alice de demonen uit haar verleden zien te bedwingen...

 

De spanning zit er gelijk in als het ongeluk gebeurt. Toch houdt deze spanning niet echt aan. Onderhuids borrelt er zeker wat, maar het is niet genoeg om ervan op het puntje van je stoel te belanden. Het heeft een schrijfstijl die je als gezegd echt meeneemt op reis, het landschap is heel beeldend beschreven. De personages blijven wat oppervlakkig. Het is duidelijk wie welke rol vervult en de intentie zal zijn geweest om ze mysterieus te laten lijken, maar dit komt niet over. De connectie tussen lezer en personages mist. Ook de plot blijkt niet heel verrassend. Al vrij gauw is het duidelijk welke lijn er uitgegooid wordt en hier wordt niet van afgeweken. Het is dus voorspelbaar en daarnaast ook niet diep uitgewerkt. 

Midwinter is dankzij de vlotte schrijfstijl en beeldende beschrijving van de omgeving een fijn boek om je even in andere sferen te brengen. Het missen van de spanning, de connectie met de personages en een goede plot zorgen ervoor dat het haast een droomreisje wordt in plaats van de thriller die het belooft te zijn.