Een verzengend vuur 

Een perfecte moord 

Het verjaardagsdiner bij de rijke familie Gyldenstedt loopt bijna ten einde. Koffie en een digestiefje worden geserveerd in de salon terwijl er opeens dikke rook kronkelt tussen de gasten. Het vuur verspreidt zich snel in de vier meter lange Skåne-boerderij buiten Malmö. De achttienjarige Märtha wordt uit de vlammen gehaald en het leven van de familie Gyldenstedt staat op zijn kop als ze beseffen dat hun jongste dochter dood is. Vermoord.  Rechercheurs Henrik Hedin en Leia Kaplan van de politie in Malmö zijn betrokken bij het moordonderzoek en ontrafelen een diep begraven waarheid die gedurende jaren van stilte en angst verborgen is gebleven - en die zich uitstrekt tot ver buiten de toegangspoort en de glooiende koolzaadvelden in het zuid-Zweedse landschap.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Het is daarom, zeker in het begin, lastig om direct de vinger te leggen op de personages. Het is niet duidelijk wat hun rol in het geheel is en al helemaal niet of en wat ze met elkaar te maken hebben. Als het verhaal vordert lijken zowel Leia en Henrik als de lezer steeds verder van de oplossing weg te drijven. Er komen steeds meer vragen naar boven en verbanden lijken er nog lang niet te zijn. Zusje van mij is dan ook een verhaal dat niet zo snel leest. Er worden veel lijnen uitgegooid die allemaal diep worden uitgewerkt, maar niet altijd bevorderend zijn voor het leesgenot. De nieuwsgierigheid is wat de lezer aan het verhaal gekluisterd zal houden. De plot blijkt sterk neergezet en de uitgegooide lijnen lijken toch ontward te worden. Op het einde lijken ook de levens van Leia en Henrik weer in beeld te komen. Het is jammer dat daar gedurende het verhaal niet wat meer aandacht aan wordt geschonken, maar het maakt wel nieuwsgierig naar een volgend deel. Dat Zusje van mij het tweede deel in een reeks is, is overigens niet direct te merken. Er wordt meermaals teruggeblikt op wat er eerder gebeurde, zowel in de vorige zaak als wat er tussen Leia en Henrik voorviel. 

Zusje van mij is een sterk verhaal, dat een beetje ondergesneeuwd wordt. Het had wellicht meer kracht gehad als het in honderd woorden minder verteld was. Een klein beetje meer vaart had wat toegevoegd aan de spanning en de intensiteit van de plot.