Sally Diamond snapt niet wat er zo vreemd is. Ze deed gewoon wat haar vader altijd al zei: hem bij het vuilnis zetten na zijn dood. Nu staat ze plotseling in het middelpunt van de belangstelling. Niet alleen van de media en de politie, maar ook van een stem uit een verleden dat ze zich niet herinnert. Terwijl Sally wegwijs wordt in de horror van haar vroegste jeugd, maakt ze ook voor het eerst nieuwe vrienden en belangrijke keuzes. En leert ze dat mensen niet altijd zeggen wat ze bedoelen…

Sally Diamond was zich van geen kwaad bewust toen ze haar overleden vader bij het vuilnis zette. Ze deed gewoon letterlijk wat hij altijd had gezegd. Nu lijkt ineens iedereen zich daarmee te bemoeien: de media en de politie, en de geschokte inwoners van haar dorp. Terwijl stap voor stap haar eerste zeven, traumatiserende levensjaren geopenbaard worden, leert ze ook voor het eerst in haar leven nieuwe vrienden maken. 

De donkere kant van Sally Diamond bestaat uit twee delen. Nadat Sally in het eerste aan het woord is geweest, volgt in het tweede een afwisseling tussen haar en Peter, een man waarvan heel lang niet duidelijk is wat zijn rol in het verhaal uiteindelijk wordt. Er blijft voortdurend een dreiging hangen boven de personages, omdat ze onderhuids allemaal een ongeleid projectiel lijken te zijn. Sally komt over als een wereldvreemde vrouw van 42 jaar, schijnbaar zonder emoties. Ze neemt wat mensen zeggen altijd letterlijk, dit kan een gevolg zijn van haar levenslange sociale isolement, en haar enorm traumatische jeugd. Door haar sociale onervarenheid, het recht voor zijn raap zijn, stuit zij daar bij anderen vaak op onbegrip en zelfs vijandigheid, en ze komt erachter dat mensen niet altijd zeggen wat ze eigenlijk bedoelen. 

Nugent kan geweldig schrijven, bijna tussen neus en lippen door vertelt ze de meest belangrijke dingen waardoor de lezer de adem inhoudt. Ze zet een griezelig klamme sfeer neer, haar schrijfstijl is langzaam, gedetailleerd. Het zorgt voor ongeduld, de ontwikkelingen kruipen vooruit. Alles gaat onderhuids, maar ze heeft haar lezer in haar greep. Ze is onder de huid van Sally gekropen om haar als vrouw met een sociale persoonlijkheidsstoornis voor de ogen van haar lezers realistisch tot leven te brengen, waar ze uitstekend in is geslaagd. Sally’s manier van reageren is ontroerend, haar volslagen onbegrip - ondanks haar intelligentie - over simpele maar voor haar onbekende zaken uit het dagelijks leven raakt. Toch wringt er een beetje teleurstelling aan het slot van dit intrigerende verhaal, omdat de ontknoping tegenvalt. Hoe dramatisch en angstaanjagend die ook is, de verrassende plottwist blijft uit. 

Ondanks dat Nugent in De donkere kant van Sally Diamond dan niet aan die stille hoop voldoet, blijft het een heel verrassend, onthutsend en ontroerend verhaal dat lang blijft hangen.