Bezoekersreacties:
Natascha (43) op 20 mei 2014:
De thriller Alex van de Franse schrijver Pierre Lemaitre is onalledaags en anders dan alle andere thrillers. Het verhaal begint met Alex, een jonge vrouw die door een onbekende man is opgesloten in een houten krat die boven de vloer bungelt. Ze vraagt zich af wat hij van haar wilt en of ze aan de dood kan ontsnappen. Dezelfde vrouw heeft waarschijnlijk willekeurig mensen op gruwelijke wijze vermoord in heel Frankrijk. De politie maakt jacht op haar, in de vorm van Camille. Deze rechercheur, klein van stuk, is zwaar getraumatiseerd door de moord op zijn vrouw en hun baby een paar jaar eerder. Dit is zijn eerste grote zaak na zijn terugkomst. Het valt hem zwaar, het onderzoek gaat moeizaam.
Het boek is niet geschikt voor teerhartige lezers die niet tegen geweld en bloed kunnen, wel voor de liefhebbers van Mo Hayder, Karin Slaughter en het ruigere werk. Er is een klein minpuntje: het is duidelijk te merken dat de vertaler Vlaams is.
Tijdens het lezen verschuift je punt van sympathie van het slachtoffer naar de dader. Nooit gedacht dat het mogelijk is sympathie en begrip te voelen voor een vrouw die mensen op gruwelijk wijze vermoord zonder dat ze er spijt van heeft. Pierre Lemaitre zorgt ervoor dat dat gebeurt. Klasse! En na de ontknoping gaat het verhaal gewoon door en komt er nog een ontknoping, die vele malen gruwelijker is en tevens een geniale twist in zich heeft.
Alex is een geweldig goed verhaal en een van de beste thrillers die ik ooit heb gelezen. 5 sterren!
Oordeel:
Boekverslaafde (33) op 27 november 2013:
"Jager of prooi?"
Tijdens een middagje shoppen wordt de beeldschone dertigjarige Alex Prévost achtervolgd door een onbekende man. ’s Avonds trakteert ze zichzelf op een etentje in het Mont-Tonnerre in Rue de Vaugigard. Wanneer zij huiswaarts keert wordt ze op beestachtige wijze middenin Parijs in elkaar geslagen en een witte bestelbus ingetrokken.
"Waarom ik? Waarom ik? Ik wil niet dood. Niet nu."
Commandant Camille Verhoeven van Brigade Criminelle wordt tegen zijn zin, belast met de zaak. Sinds het verlies van zijn vrouw Irène, vier jaar geleden overleed ze als gevolg van een ontvoering, doet hij geen ontvoeringen meer. Deze tragische gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat hij zich enkel richt op de kleinere zaken.
"Hij richt zich uitsluitend op de kleinere zaken. Zaken waar de doden áchter je liggen, niet vóór je. Geen ontvoeringen. Camille doet alleen nog doden die echt dood zijn, definitief en onweerlegbaar dood."
"Ik-doe-geen-ont-voe-rin-gen!"
Alex wordt onder mensonterende omstandigheden vastgehouden en heeft geen enkel benul wat de kidnapper van haar wil? "Het is mijn geur, denkt ze. Ik ruik naar vuil, pis, kots. Hij ruikt een kadaver. De rat staat op zijn achterpoten en snuffelt om zich heen. Alex’ blik volgt het touw omhoog. Twee andere ratten zijn op hun beurt aan de afdaling begonnen." De ontvoerder wil echter maar één ding; haar langzaam lijdend zien sterven.
"Ik wil je zien creperen, vuile teringhoer."
De Parijse politie tast volledig in het duister. Wie is deze onbekende vrouw, ontvoerd door een onbekende man? Ze hebben geen enkel aanknopingspunt, niks. De tijd dringt, elke minuut telt, samen met collega’s Louis en Armand grijpt commandant Verhoeven zich vast in de zaak en doet zijn uiterste best om erachter te komen wie de ontvoerde vrouw is. Hoe kunnen ze haar redden? Lukt het Camille Verhoeven om de onbekende vrouw op tijd te vinden? Slachtoffer en ontvoerder onbekend. Hoe red je John Doe?
Het boek is opgedeeld in drie delen en bestaat uit 62 hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit Alex en Camille Verhoeven. Vanaf de eerste bladzijde word je het verhaal ingezogen en wil je meer te weten komen over de mysterieuze Alex, het meisje met een bijzondere voorkeur voor pruiken. Pierre Lemaitre heeft een spannende humoristische schrijfstijl. Lemaitre heeft veel aandacht besteed aan het uitwerken van de karakters, ze zijn levensecht. Van Alex, de vouw met vele gezichten, kun je als lezer moeilijk hoogte krijgen, maar dat maakt het verhaal alleen maar spannender. Wat is er met haar gebeurd?
We leren Camille Verhoeven kennen als een eigenwijze man, klein van stuk met zijn een meter vijfenveertig en zijn geheel eigen werkwijze. Camille heeft veel meegemaakt in zijn leven, zijn vrouw Irène is vier jaar geleden overleden aan de gevolgen van een ontvoering. Een tragische gebeurtenis die zijn wereld deed instorten en hem tot een ongeduldige, prikkelbare man heeft gemaakt. Camille en zijn baas, hoofdcommissaris Le Guen, kennen elkaar al twintig jaar, werken al lang samen en weten wat ze aan elkaar hebben. Collega’s Louis en Armand hebben een leuke toevoeging aan het verhaal. Het verhaal is heftig met shockerende onderwerpen, sommige stukken zijn beangstigend en bruut. De spanning wordt goed opgebouwd, kruipt onder de huid, het wisselend perspectief maakt deze spanning nog groter, ongeduldig ga je nog sneller lezen. Beetje bij beetje geeft de auteur steeds iets meer prijs tot er een sublieme onverwachte wending komt. Wat een verrassende wending, die zag je als lezer echt niet aankomen. Lemaitre zet de lezer steeds weer op het verkeerde been, wat is waar en wat niet? Wie heeft het gedaan en waarom? Hij laat je tot het eind toe in onzekerheid en spanning.
Het verhaal zit echt verrassend goed in elkaar. Vooraf had ik nooit verwacht dat het verhaal deze kant op zou gaan. Echt geniaal, het verhaal blijft spannend tot de laatste bladzijde. Er gebeurt zoveel in het verhaal en op zo’n manier dat ik er niet teveel over kan vertellen omdat ik bang ben dat ik anders te veel verklap. Blijft over de vraag: Alex: Jager of prooi? Lees het boek en oordeel zelf! Alex, een origineel huiveringwekkend verhaal, spannende whydunnit met geniale wending, houdt je vast tot de laatste pagina, absolute aanrader!
Oordeel: