Jenny, door haar collega’s Aaron genoemd, heeft goed leren omgaan met haar beperking en ondanks haar blindheid is ze nog steeds een van de beste geheimagenten. Maar ze kan zich niet alles herinneren van vijf jaar geleden en de enige die haar antwoorden kan geven is de dader. 

In het begin is de verteltrant erg kort en strak, maar langzamerheid komt hier meer soepelheid in. Aaron wordt neergezet als een sterke en pittige persoonlijkheid, iemand waar men bewondering voor krijgt. Haar collega’s laten veel vertrouwen in haar zien en in het hele team is er sprake van een hechte band. Elk personage heeft zijn eigen verleden waardoor ze gevormd zijn tot uitzonderlijk goede geheimagenten, maar ook ieder met hun eigen zwakke punten. Personages met zeer innemende karakters en waarmee ik al snel een klik kreeg. 

Voor eens en voor altijd is doorspekt met flashbacks, herinneringen van Aaron, maar ook herinneringen van de andere personages. Deze herinneringen worden abrupt in het verhaal geplaatst en er moet voortdurend geschakeld worden. Hierdoor raakt het overzicht steeds kwijt en is het moeilijk alles goed te blijven volgen. Regelmatig moest ik even een paar bladzijden terug om het overzicht weer terug te krijgen. Aan de andere kant bekeken schetsen deze flashbacks wel een duidelijk beeld van de personages en kom je veel te weten over hun verleden en waarom ze zijn geworden zoals ze nu zijn.

Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven en heeft wisselende verhaallijnen. Ook de wisselingen van de verhaallijnen in Voor eens en voor altijd gaan net als de flashacks niet altijd even soepel. Te plots is er een andere personage aan het woord en ook hier moet vaak weer geschakeld worden. Meerdere sprongen in de tijd die het geheel wat rommelig maken. Wat het spannend maakt en ervoor zorgde dat ik door bleef lezen is de vele onduidelijkheid rondom de dader. Wat is zijn doel en waarom is juist Aaron zijn slachtoffer? Het boek deed mij qua sfeer en vooral vanwege de dialogen tussen Aaron en de dader denken aan Silence of the lambs van Thomas Harris.  

Het is een sterk verhaal met snelheid, alleen Voor eens en voor altijd komt niet goed tot zijn recht door de onoverzichtelijkheid. En dat is jammer want hierdoor is het minder prettig leesbaar, terwijl het verhaal zelf zeer de moeite waard en goed zou zijn voor een verfilming. Krachtig neergezette personages die een indruk achterlaten, personages die niet zo snel vergeten zullen worden. Er zijn genoeg bloedstollende ontwikkelingen die je op het puntje van de stoel laten zitten en laat hopen op een goede afloop. Het bekend maken van de waarheid heeft een schokkend effect en geeft als laatste een grote impact aan Voor eens en voor altijd. 

Het einde doet vermoeden dat dit niet het laatste is wat we van Aaron en het team gehoord hebben en aan de ene kant zie ik hier naar uit, hoop alleen aan de andere kant dat er in dit eventuele vervolg het geheel een meer geordend zal zijn waardoor het meer overtuiging zal hebben.