Een onschuldig, vrolijk meisje in een roze badpakje dat op een zonnige middag de straat op gaat. Twee jaar later keert ze pas terug, getekend voor het leven. We hebben het hier over Laurie die op 4-jarige leeftijd ontvoerd wordt. Na haar terugkomst slaan we een groot deel van haar leven over en hernieuwt de lezer de kennismaking met haar als ze een twintiger is en studeert.

Het verdwenen kind focust zich op Laurie en haar oudere zus Sarah. De band tussen de zussen is heel sterk. Door korte terugblikken op hun jeugd is terug te lezen dat deze band altijd heel sterk geweest is en dat Sarah voor Laurie altijd een stabiele factor is geweest. De ouders van Sarah en Laurie overlijden bij een auto-ongeluk en dan gaat het snel bergafwaarts met Laurie. De nachtmerries die ze vroeger had, keren terug. Toch blijft ze haar leven aan de universiteit voortzetten. Sarah maakt zich grote zorgen, ze schakelt psychische hulp in en belt haar zusje regelmatig. Haar zorgen nemen alleen maar toe, omdat Laurie zich vreemd gaat gedragen en vaak niet meer weet wat ze gedaan heeft. Uiteindelijk komt ze bij een psychiater terecht die haar zorgen deelt, maar daarmee zijn ze nog niet opgelost. Er wordt zelfs een moord gepleegd waarvan Laurie de enige verdachte is, maar waarvan ze niet weet of ze deze gepleegd heeft. Sarah neemt ontslag als officier van justitie en gaat aan de slag als advocaat van haar zusje. Ze vindt veel steun bij de psychiater waarbij Laurie onder behandeling is en met man en macht proberen ze de mysteries te ontrafelen.

Wat ooit begon op een typemachine aan de keukentafel heeft inmiddels geresulteerd in meer dan vijftig boeken van de hand van Mary Higgins Clark. De auteur heeft veel aandacht besteed aan de karakters van Laurie en haar zus. Laurie is kwetsbaar en raakt in een diepe crisis die heel geloofwaardig is neergezet en Sarah is overduidelijk de grote zus met een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel. Beiden worden ingehaald door het verleden en de enige weg richting een oplossing lijkt om terug te gaan naar het begin, naar dat vierjarig meisje dat op die zonnige middag verdween. Het verdwenen kind zit heel goed in elkaar en sleept je als lezer mee tussen heden en verleden. Je gaat mee in de verwarrende wereld van Laurie en bent net zo verontrust als Sarah. Er lopen verschillende verhaallijnen door elkaar die elkaar goed aanvullen. De spanning blijft toenemen tot het einde. De epiloog is wat ongeloofwaardig, maar een kniesoor die daar op let. Het verdwenen kind is een heruitgave van Heeft een meisje weggehaald uit 1992 en is een geweldige psychologische thriller die je aan je stoel gekluisterd houdt.