Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Coenraad de Kat op 6 augustus 2020:
In het dorpje Crest staat al sinds mensenheugenis een klooster, dat alleen door vrouwen wordt bewoond. Als de jonge tweede luitenant van de gendarmerie, Perceval Benoit, samen met een collega snelheidscontroles uitvoert vlakbij het klooster, komt een auto slingerend aangereden en dit trekt de aandacht. De vrouw achter het stuur wordt steeds zenuwachtiger en het meisje naast haar zegt dat ze niet haar moeder is. Dit zet Benoit op scherp en hij vraagt de vrouw uit te stappen, maar dan geeft ze plankgas en slaat ze op de vlucht. De achtervolging wordt ingezet met een onfortuinlijke afloop. Wie zijn deze vrouw en het meisje? Bijna tegelijkertijd wordt er een verminkt lijk aangetroffen aan de oevers van de Drôme. Heeft dit er iets mee te maken of is het een toeval? Kapitein Marchal en Benoit zetten alles op alles om de waarheid te achterhalen, wat niet zonder slag of stoot gaat.
Het berglandschap met het meer op de cover, in mooie zachte warme kleuren, straalt de rust uit die bij een klooster van toepassing is. Al vrij snel merk je dat de titel van dit boek goed gekozen is. De opening van De kinderen van het klooster is sterk met veel personages. Dit vergt wel even enige concentratie. Het personage van de tweede luitenant, Perceval Benoit, groeit enorm. Hij was maar een gewone politieman, die verkeerscontroles uitvoerde en na het aanhoudingsincident krijgt hij de kans om mee te werken aan de zaak. Zijn zelfvertrouwen groeit en het blijkt dat hij een man is met veel ambities. Joséphine Ballard is een harde vrouw, die niet meteen het achterste van haar tong laat zien en gewend is om de regie strak in de hand te houden. Toch heeft ze haar hart op de juiste plaats. Het meisje Lea is het slachtoffer, en ondanks dat ze zo jong is beschikt ze over doorzettingsvermogen, wat haar tot een interessant personage maakt. Haar rol had voor mij wel wat groter mogen zijn.
De schrijfstijl van Sandrine Destombes die we kennen van haar thrillerdebuut Het dubbele geheim van de familie Lessage was al prettig, meeslepend en verrassend. Dit heeft ze ook weer in De kinderen van het klooster voortgezet. Vanwege de korte hoofdstukken met cliffhangers weet ze je aandacht vast te houden en je steeds meer erbij te betrekken. De plot wordt goed opgebouwd en ontwikkelt zich met behulp van zijvertakkingen stapje voor stapje tot een zinderende ontknoping. Er is goed over nagedacht hoe het plot moest verlopen. De psychologische spanning wordt steeds een tandje aangescherpt waardoor het steeds meer grip op je krijgt. Sandrine Destombes raakt je vanaf het begin en door haar prettige schrijfstijl en de onderhoudende ontwikkelingen weet ze de aandacht tot aan het einde toe vast te houden. Door de veelheid van personages moet je er wel je aandacht bij houden. De auteur heeft een opening gecreëerd met de tweede luitenant Perceval Benoit. Ik hoop dat ik hem nog tegenkom in een ander verhaal.
De kinderen van het klooster is een aangrijpend, meeslepend en soms ook een triest verhaal. Het weet je te raken.
Bezoekersreacties: