De verdwijning heeft gelijk een bepaald spannend tintje dat ervoor zorgt dat je direct in het verhaal komt en ook door wilt blijven lezen. De verbreking van Mia's relatie komt nogal abrupt en vreemd over en de hele situatie met Emily volgt dat in een rap tempo op. Voeg daar de mysterieuze Nick aan toe, die direct na de verdwijning op het toneel verschijnt en de chaos is compleet. Toch lijkt het verhaal niet helemaal uit de verf te komen. De verbroken relatie wordt een paar keer aangehaald en zoals gezegd is de manier waarop nogal twijfelachtig, maar een echte toevoeging aan het verhaal lijkt deze lijn niet te zijn. Ook blijft het lang onduidelijk wat Nicks rol in het geheel is en waarom hij steeds op de juiste plek lijkt te zijn. De verhaallijn rond Emily is echter zo spannend en intrigerend dat het andere op de achtergrond verdwijnt en je lijkt af te stevenen op een heel sterk plot. Catherine Steadman maakt gebruik van weinig personages, waarvan alleen Mia echt diepgang krijgt. Het beeld van haar is heel sterk en ondanks dat ze overkomt als een stabiel en nuchter persoon, weet Steadman het zo te draaien dat er toch getwijfeld wordt aan haar realiteitszin. Het speelt zich tenslotte af in LA en is niet iedereen daar een beetje gek? 

De spanning loopt op het einde echt op, langzaam komen de puntjes op de i en lijkt de razernij compleet. Toch blijkt de uiteindelijke plot wat slap. Het is goed bedacht en ook goed uiteengezet maar toch lijken hier en daar enkele details en diepgang te missen. Ook lijken sommige personages of verhaallijnen als opvulling gebruikt te zijn en komen deze niet tot hun recht in het verhaal. Er wordt nog even een specifiek en expliciet onderwerp aangesneden, maar ook dit komt naar mijn mening niet echt tot uiting. De verdwijning is razend spannend en heel vlot te lezen, maar mist diepgang en lijkt soms wat op losse schroeven te staan. Een verhaal wat daardoor helaas niet blijft hangen.