Ellen de Vriend begint het boek met een schuingedrukt stuk tekst waaruit blijkt dat Fiona in de gevangenis zit. Het is bekend dat de omstandigheden hier niet zo goed zijn en de auteur weet dat goed te omschrijven vanuit Fiona en wat zij meemaakt. Ze zit vooral met veel vragen want ze kende George helemaal niet. Daarna begint het verhaal vanaf het begin, het moment dat Fiona op de camping aankomt en aan het werk gaat. Door in enkele subtiele zinnen het verleden samen te vatten zit de lezer snel in het verhaal en geniet deze mee met het wel en wee op de camping en de mooie omgeving. Hierdoor is een uitgebreide omschrijving van de voorgeschiedenis wat het verhaal langdradig had kunnen maken niet nodig. De lezer leeft mee met ontluikende liefde, maar ook de strijd met een handtastelijke collega is een verhaal apart. Het is geen gezellig team en Fiona laat merken aan de lezer dat ze zich alleen voelt. En wat zou een vrouwenthriller zijn zonder een onopgeloste moord? Er is hierin ook duidelijk een groei te zien in Ellen de Vriend als auteur, ze weet de aandacht van de lezer meer en meer te trekken en vast te houden. Er zit ook meer diepgang in dit verhaal door het inbrengen van maatschappelijke onderwerpen zonder daarin te verzanden. Een deel over MeToo en over eenzaamheid in het buitenland. De auteur maakt er geen sprookje van waarin alles leuk is maar laat zien hoe moeilijk het leven in het buitenland en zeker in de buitenlandse gevangenis kan zijn. Dan komt het gedeelte waarin Fiona in de gevangenis zit en Fiona op de camping samen komen en dan wordt het een mooi en spannend verhaal. Gespannen wordt er afgewacht of dit goed af zal lopen, hoe onlogisch de beschuldiging ook is en waar de antwoorden op de vele vragen te vinden zijn. Die krijgt de lezer cadeau bij een spannende plot. 

Dwaalspoor is een zinderende vrouwenthriller die de lezer ook regelmatig op een dwaalspoor zet.