Jolijn is dierenarts in Artis en samen met haar vriend Boaz heeft ze een appartement gekocht waaraan nog veel verbouwd moet worden. Op een avond vindt ze Boaz vermoord in hun pand. Jolijn is kapot van verdriet, maar heeft ook een schuldgevoel, want waarom was ze juist die avond zo laat thuis? De dood van Boaz heeft grote impact op haar, ze is eenzaam en voelt zich verloren. Dat de politie de moord opgelost heeft verandert daaraan niets. Dat er vreemde dingen gebeuren, zoals het ontvangen van brieven met een dreigend karakter, het bijna van de weg gereden worden laten haar twijfelen aan alles. Artis heeft haar hulp nodig. Daarvoor moet ze onderzoek doen in het stadsarchief. Tijdens dat onderzoek ontdekt ze een familiegeheim uit de Tweede Wereldoorlog waarbij haar woning een rol speelt. 

Het verhaal heeft twee verhaallijnen. Het verhaal van Jolijn speelt in het heden en het verhaal van de familie tijdens de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog. Dit alles wordt verteld vanuit twee perspectieven, Jolijn en Leon. Dit zijn ook de personages waarvan het karakter wat uitgediept wordt, de andere personages blijven erg vlak. Als lezer leer je hen dan ook niet echt kennen, het blijft erg afstandelijk. Heel langzaam verweven de twee verhaallijnen zich en worden de verbanden duidelijk. Kiki van Dijk heeft gedegen onderzoek gedaan naar de geschiedenis van Amsterdam, Artis en de oorlog. Dat maakt dat dit boek toch iets specialer is dan haar vorige boeken, naast een spannend verhaal is het ook een stukje geschiedenis. De sfeer in Amsterdam, tijdens de oorlog was er de onzekerheid, de angst en hoop en nu de criminaliteit en het verval, weet ze heel treffend weer te geven. Dat samen met haar beeldende schrijfwijze laat de lezers het verhaal mooi meebeleven. Het vleugje humor dat de auteur ook eigen is voelt soms wat ongepast. 

Echt spannend is Amsterdam alleen in het begin. Daarna kabbelt het verhaal een beetje voort, misschien wel door het geschiedkundig element. Het einde is dan toch wel weer verrassend.