De zesentwintigjarige parttimeactrice Cloë Moore vult haar inkomen aan met een baantje in een hippe kledingwinkel in SoHo Manhattan. Wanneer ze uit de kelder wat voorraad opdiept wordt ze overmeesterd. Voor ze het leven laat voorziet de man haar van een blijvend inktplaatje. De onduidelijke boodschap, getatoeëerd met een dodelijk goedje, zegt de politie vooralsnog niets, net zo min als wie achter deze lugubere daad schuilgaat. 

Deaver zit zich vanaf de eerste bladzijde te verkneukelen achter zijn bureau, zo kwam het op mij over. Duidelijk in zijn element weet hij met een vloeiende pen wederom Lincoln Rhyme en rechercheur Amelia Sachs tot leven te wekken. Een bijzonder duo, dat op dusdanig intrigerende wijze opereert en samenwerkt dat je als lezer daar enkel respect voor kunt opbrengen. Bovendien is hun aanpak effectief, verre van amateuristisch of achterhaald. 

Met huid en haar doet aan als een misdaadroman die vanaf aanvang moeiteloos zijn weg weet te vinden naar het eindpunt. Zonder ingewikkelde plotwendingen. Een moordenaar door wiens ogen we meekijken, en voldoende uitleg over relevante details uit eerdere boeken van de auteur. Niets is echter minder waar. Hoewel de schrijfstijl wat joviaal aandoet, soms enigszins gekunsteld, doet dit desondanks weinig afbreuk aan het inhoudelijke. Deaver weet zonder veel omhaal het geplaveide pad te omzeilen en de kronkelweggetjes te vinden.
Een daverende thriller is Met huid en haar uiteindelijk niet geworden maar wél een boek dat de lezer ongedwongen zal verslinden. En door de aangename aanwezigheid van de roodharige Amelia Sachs mag het boek zich met een gerust hart scharen onder de vrouwenthrillers.