Het verhaal is opgedeeld in drie delen en wordt verteld vanuit Adam, Kassie, Gabrielle, en de tussenstukjes zijn vanuit de dader. Wanneer er twee moorden zijn gepleegd en de slachtoffers op een gruwelijke manier zijn verminkt, denkt de politie al snel aan een seriemoordenaar. De dader gaat zeer zorgvuldig te werk en laat geen sporen achter. Kassie, een tiener, beweert dat zij voordat de moorden werden gepleegd, wist wanneer deze zouden plaatsvinden. 

Adam Brandt, forensisch psycholoog, ontmoet Kassie op het politiebureau en raakt gefascineerd door haar. Hij twijfelt aan zijn eigen deskundigheid en heeft moeite om Kassie te geloven. Hij raakt steeds verder in de zaak verwikkeld en gaat samen met haar op jacht naar de dader, die de bijnaam De Slager heeft gekregen. 

Arlidge bewijst met Kom je spelen? dat hij prima in staat is om een thriller te schrijven die niet over Helen Grace gaat. Inmiddels zijn we gewend geraakt aan zijn vlotte schrijfstijl, de korte hoofdstukken en de snelheid waarmee je als lezer door het verhaal heen vliegt. Het is onmogelijk om dit boek voor langere tijd aan de kant te leggen. De spanning is direct vanaf de eerste bladzijde aanwezig en zakt geen moment in. Regelmatig word je verwend (of getriggerd) met een stevige cliffhanger aan het einde van een deel of hoofdstuk. 

Niet ieder personage is tot op het bot uitgewerkt, maar de hoofdpersonages wel. Vooral Kassie is een interessant persoon met een bijzondere gave. Het verhaal zit prima in elkaar, is goed opgebouwd en leidt tot een verrassend einde. Een einde waarbij je als lezer wel even moet slikken.

M.J. Arlidge heeft weer een gruwelijk spannende thriller geschreven met een waarschuwing aan de lezer: start ermee wanneer je voldoende tijd hebt om het uit te lezen, wegleggen is geen optie!