Rosamund Lupton is geboren in 1964 en is een Britse auteur. Na haar studie aan de universiteit van Cambridge was ze boekenrecensent voor het literaire magazine Literary Review. Na het winnen van een schrijfwedstrijd ging ze aan de slag als scenarioschrijver bij de BBC. Haar thrillerdebuut Zusje verscheen in 2010, gevolgd door Later in 2012. In 2015 verscheen haar derde boek met de titel Dochter. 

De cover heeft een duidelijke titel en de bloedspetters op het raam beloven een spannend, beklemmend verhaal. Het verhaal start met het neerschieten van de directeur en is direct spannend. De leerlingen en docenten worden gegijzeld. Ze proberen zich te verschuilen om uit het zicht van de schutter te blijven. Deze schutter heeft aangekondigd dat hij van plan is om de school drie uur na het eerste schot met alle inzittenden op te blazen. De klok tikt en zo ook de hakken van de heen en weer lopende dader in de gang. Wie is de schutter? En wat is zijn motief? Stukje bij beetje komt er meer duidelijkheid, maar de klok tikt onafgebroken door. Drie uur is verdeeld in drie delen. Boven de hoofdstukken staan de tijdsaanduidingen. 

De schrijfstijl van Rosamund Lupton is vol details en de omgeving wordt mooi duidelijk beschreven. Er spelen veel personages mee in het verhaal, daardoor blijven de meeste erg vlak. Van Rafi krijg je het duidelijkst een beeld. Samen met zijn broertje is hij gevlucht en uiteindelijk terecht gekomen bij meneer Marrs, de directeur, die hen onder zijn vleugels nam. Rafi heeft een onvoorwaardelijke liefde en beschermingsdrang voor zijn kleine broertje Basi. Doordat er heel veel achtergrondinformatie gegeven wordt, zakt de spanning veelal weg en is het zelfs af en toe langdradig. Wie de dader is, wordt vroegtijdig bekend gemaakt. Jammer, dit haalt ook wat spanning eruit. Toch is het interessant om te lezen waarom de dader deze keuze heeft gemaakt. Lupton heeft een gedurfd thema gekozen voor Drie uur, waarover niets meer (no spoilers). Door de vele perspectiefwisselingen blijft het toch nog spannend al is de plot niet helemaal onverwacht. Wel zit er nog een kleine twist in. 

Drie uur is niet thrillerspannend en de nadruk ligt vooral op de emotie en de achtergrond van het verhaal, op onvoorwaardelijke liefde, hoop en overleven. Het heeft een mooie boodschap in zich: Liefde overwint alles.