In de bossen van Noord Wales ligt, verscholen achter dikke stenen muren, verborgen voor de buitenwereld het land van de sekte De Ark, het Plas Golau. Hun leider is Lucien Blake die zich De Vader noemt, hij regeert met straffe hand en voert een strikt regime. De mensen uit de buitenwereld noemen ze de Doden. De vrouwen worden rond de zomerzonnewende gebruikt als broedmachine, een van hen wordt door Lucien uitgekozen als zijn minnares en moet zijn kind baren. De kinderen van Lucien zijn de Uitverkorenen en een van hen zal de toekomstige leider zijn. Zo baart Somer, Romy's moeder een meisje dat de naam Eden krijgt. Op een dag sterven er ineens honderden leden, de oorzaak is een mysterieus gif. Er zijn overlevenden. Romy, 22 jaar oud en zwanger, is een van hen. 

De politie wordt naar een afgelegen gebied geroepen, omdat er lijken gevonden zijn. Wat ze aantreffen is schokkend. Een van de agenten is Sarah. Ze weet dat haar zusje Somer lid is van de sekte. Onder begeleiding van Sarah begint Romy een nieuw leven in de gewone wereld. Ze moet zich daar leren te redden. Daarbij loopt ze tegen veel dingen aan. Wie kan ze vertrouwen en wie moet ze vrezen, waarom heeft haar moeder haar achter gelaten en ook lijkt de sekte haar niet te zijn vergeten. 

Een leugen is een dief. Wie liegt tegen zijn broeders, stoot hen het eten uit de mond. Een belofte is een hol vat. Een ieder is niemand, iedereen is iemand. Wij zijn de Ark. Wij zijn de toekomst. De mensheid is van ons afhankelijk.  

De cover is duister met zwarte bladeren erop. Deze cover is erg goed gekozen en passend bij de sfeer van het boek. De titel Niemand komt je redden lijkt echter wat minder goed gekozen dan de Engelse titel The poison garden. De onderzin 'Toen Romy klein was, werd er niet over de doden gesproken', is wel erg treffend want het roept zoveel vragen op dat je het verhaal snel wilt gaan lezen. Het boek is opgedeeld in een proloog, een aantal delen en 56 doorgenummerde hoofdstukken die steeds vanuit het perspectief van Romy of Sarah verteld worden en het eindigt met een epiloog. Boven ieder hoofdstuk staat vanuit welke personage het verteld wordt. Het boek beslaat ook verschillende periodes, namelijk de periode 2002 en 2016, oftewel de tijd in de sekte en de tijd daarna. Ook dat wordt duidelijk aangegeven. Je moet dus wel even opletten in welke periode het stuk speelt. Bij elkaar vormt het een goed afgerond geheel. Het verhaal wordt dus voor een deel verteld vanuit Sarah en voor een deel vanuit Romy, ieder als de ik-figuur in dat betreffende hoofdstuk. Het taalgebruik is makkelijk en soepel leesbaar door de vrij korte zinnen en goede interpunctie. Het leest daardoor snel. Door de wat beeldende manier van schrijven is het toch ook wel te kwalificeren als een literaire thriller. 

Van de personages leer je Romy en Sarah wel een beetje beter kennen tijdens het lezen, maar echt uitgediept worden de karakters wat betreft achtergrond en verleden niet. Daardoor blijft het boek voor mij wat te oppervlakkig en kruipt het niet onder je huid, wat ik bij een onderwerp als sektes wel verwacht. De personages vertonen wat weinig emoties terwijl er erg veel heftigs speelt. De achtergrond van de sekte en de karakters van de personages die buiten Sarah en Romy om toch ook een redelijke grote rol in het verhaal spelen blijven wat vlak en worden weinig uitgewerkt. De spanningsboog is stabiel en vrij hoog. Toch triggerde het verhaal me niet zodanig dat ik heb boek niet weg kon leggen. Er zijn na het lezen toch een paar losse draadjes en sommige dingen zijn te toevallig. Maar Niemand komt je redden is zeker een prettig leesbare spannende thriller, mysterieus en duister.