Meidel, een achttienjarige, zonderlinge knaap woont bij zijn grootvader Lennart. Zijn vader Roger zit in de gevangenis, komt binnenkort vrij en zijn moeder zit in een psychiatrische inrichting. Wat dit over Meidel zegt? Eigenlijk best wel veel, want hij heeft pas een wat normaler leven gekregen sinds hij bij Lennart kwam wonen. Nu deze overleden is, staat zijn wereld op de kop, hij gaat in ontkenning en wil graag een illusie in stand houden. In zijn verwrongen gedachten heeft Meidel nog maar dertig dagen te gaan in een leven waarin alleen de laatste vier jaar goed waren bij opa Lennart. Zijn uiterlijk is opvallend en daar is hij in zijn leven veel mee geplaagd. Zijn hoofd is druk en in ‘kamers’ ingedeeld die veel zeggen over zijn persoonlijkheid. En dan vinden er nachtelijke overvallen plaats waar Eddie zijn licht over moet laten schijnen en voor hem is een misdrijf de ontknoping van een verhaal dat we niet kennen. 

Fossum weet opnieuw een duistere, aparte thriller te schrijven met twee opvallende personages. De onconventionele rechercheur Eddie, en Meidel. Eddie heeft een groot gezin met acht kinderen en een vrouw die schrijfster is. Hij overlegt, bespreekt allerlei (politie)zaken binnen zijn gezin waar Eddie zijn voordeel mee doet en inzichten doorkrijgt. Door dingen over de zaak op een speelse manier aan zijn kinderen te vertellen ordent Eddie zijn gedachten en krijgt hij ideeën. In het leven draait het om aandacht en liefde, iets wat Fossum op een duistere manier laat blijken in de vorm van Meidel die van beide onvoldoende in zijn leven heeft mogen ontvangen. Hoofdpersoon Meidel voelt zich in de nachtelijke uurtjes heer en meester. ‘Ik ben zoveel meer dan wat je ziet.’ Een omschrijving die heel goed bij deze vervreemde jongen past. Wat bijzonder is, is dat het boek geen hoofdstukken heeft en de nare dingen die gebeuren in de donkere uren van de nacht op een door de dader gespeeld spel lijken. Fossum heeft een soms staccato-achtige schrijfstijl die gevuld is met humor. Zij vertelt het verhaal in de derde persoon en laat de lezer af en toe in verwarring achter door de manier waarop dingen beschreven worden en zet dit later weer recht. Het einde is best wel onverwacht. 

Met Nachtloper heeft Karin Fossum een aparte thriller geschreven die niet iedereen zal liggen door de manier waarop er een verwarde sfeer rond de aparte Meidel is opgetrokken.