Amber keert na jaren terug naar de stad van haar jeugd, Baltimore. Ze heeft het gevoel dat ze nog iets af moet maken uit het verleden en dat verleden was op zijn zachtst gezegd turbulent. Op de avond van haar schoolgala is ze onverwacht bevallen en de baby is overleden. Haar date van die avond, Joe, woont nog in Baltimore. Hij heeft haar die avond in de steek gelaten en ze heeft hem nooit meer gezien. 

De auteur weet verschillende verhalen uit heden en verleden knap aan elkaar te knopen zonder dat het onoverzichtelijk wordt. Ze richt zich op de Amber van nu en de volwassen Joe. Naast de verhaallijnen die vanuit hen verteld worden, krijgen ook andere vrouwen uit het leven van Joe een stem. Alle personages zijn vakkundig uitgewerkt en komen op de bladzijden tot leven. Amber komt weer in contact met Joe en opnieuw voelt ze zich tot hem aangetrokken. Door het verleden zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. Die ene avond heeft grote invloed op hun leven gehad en ze delen iets unieks. Ondertussen laait de coronapandemie op en gaat vooral Joe hieronder gebukt. Tijdens het lezen van Schuld raakt de lezer regelmatig in verwarring. Er wordt geen misdaad gepleegd, de dood van de baby zoveel jaar geleden was wellicht een noodlottig ongeval en er lijkt ook niet toe te worden gewerkt naar een nieuwe misdaad. De liefhebbers van thrillers die een rechttoe, rechtaan misdaad verwachten en een uitgebreide politiezaak waarbij op zoek wordt gegaan naar de dader zullen van een koude kermis thuiskomen. Het verhaal kabbelt hier en daar wat voort als Amber en Joe elkaar opnieuw leren kennen en de andere personages elk met hun eigen problemen kampen. Spannend is het in elk geval niet. Die spanning is pas voelbaar op de laatste bladzijden als duidelijk wordt waarom dit boek toch echt een thriller is. 

Het lijkt alsof Schuld een experiment is van Laura Lippman waarbij ze wilde kiezen voor een andere aanpak van een thriller. Origineel is het wel, maar niet haar beste werk.