Op de cover zie we drie vrouwen in een straat met grote luxe gebouwen. De kleuren oranje en geel passen bij de titel. De cover doet denken aan Charlies Angels. Het boek is opgebouwd in korte hoofdstukken en geschreven in een prettig leesbaar taalgebruik. Het lijkt wel spreektaal die opgeschreven is, dit geeft het verhaal extra kracht. De dynamiek past echt bij een thriller. Toch wordt het verhaal vrij gedetailleerd neergezet, zonder dat de auteur de verhaallijn uit het oog verliest. Het grootste deel van het verhaal wordt bezien vanuit Aura, maar af en toen vanuit een ander personage. Dit geeft echt iets extra en maakt het verhaal net iets spannender. De dialogen zijn in dit verhaal erg belangrijk. Ze geven een mooi beeld van hoe met name de dames redeneren en handelen. De karakters krijgen daardoor redelijk wat body en als lezer is er al snel een personage waar men het meeste begrip voor krijgt. 

In het eerste deel van het verhaal worden er veel kleine aspecten vermeld, die eigenlijk niet ter zake doende lijken. Maar daar vergist men zich in. Later in het verhaal blijken deze juist heel relevant te zijn. Dat maakt dat er soms even teruggebladerd moet worden om alles weer goed te kunnen plaatsen. De kant van Ponzono blijft wat onderbelicht. Zijn karakter blijft jammer genoeg ook het meest vlak. Een gemiste kans van de auteur want het was zo mooi geweest om ook van hem te weten te komen wat hem drijft en waarom hij zo handelt. 

Een krachtige thriller met een wat klassieke setting van de kwade man tegen de wraak nemende dames. Niet het sterkste boek van deze auteur, maar toch wel een goede thriller.