"Ze beloofde dat ze op me zou wachten, met woorden die in mijn geheugen zijn gegrift en een tedere aanraking die ik nog kan voelen."

Voor ik je loslaat verhaalt vanuit het perspectief van Corey, in de eerste persoon. Zes dagen waarin Corey probeert achter de waarheid te komen. Het verhaal speelt zich af in het heden en verleden en wordt afgewisseld met brieven, brieven die vaak nooit verstuurd zijn. Al vanaf de eerste bladzijde voel je een onbehaaglijke sfeer, alleen is het gevoel dat hierbij opgeroepen wordt niet precies te plaatsen. Corey komt terecht in een vijandelijke omgeving en al gauw rijst de vraag waarom Corey niet met open armen wordt ontvangen. Waarom wil niemand meer over Kyra praten en wordt haar dood gezien als een afgedane zaak?  

Door de fragmenten uit het verleden komen we veel te weten over Kyra en leren hieruit dat er zeker een reden kan zijn voor haar zelfmoord. En het is overduidelijk dat Lost Creek geheimen heeft voor Corey. De fijne schrijfstijl laten het boek prettig lezen en het lukt de auteur prima om een onheilspellende en grimmige sfeer neer te zetten. Ook de schuldgevoelens die Corey naar Kyra heeft zijn indringend en voelbaar neergezet. Maar toch mist er wat om het verhaal compleet te maken. Genoeg angstaanjagende en mysterieuze fragmenten maar de personages blijven vlak en krijgen niet de uitwerking die ze verdienen. Het lukt niet om een duidelijk beeld van de personages te krijgen waardoor er een onbevredigend gevoel achterblijft. Na het succesvolle debuut 54 minuten was de verwachting hoog en het is jammer dat deze verwachting niet waar wordt gemaakt. Voor ik je loslaat was leuk om gelezen te hebben, niets meer en niets minder.