Verdachten genoeg, en in De club van Ellery Llloyd komen ze allemaal aan het woord. Door het steeds wisselende perspectief valt er genoeg informatie te verzamelen over alle op het eiland aanwezige personen, die allemaal zo hun geheimen lijken te hebben. Collette Lyons en Paul Vlitos, het schrijverskoppel dat achter het pseudoniem Ellery Lloyd schuilgaat, slagen er perfect in om alle personages snel een gezicht te geven, en zodanig uit te werken dat zij herkenbare personen worden. Prettig, want dat maakt het boek extra spannend. De club komt rustig op gang, maar dat er iets groots te gebeuren staat, dat is vanaf de eerste pagina duidelijk. De berichten uit Vanity Fair, die door het boek heen geplaatst zijn, zorgen daar wel voor. Het is deze reconstructie van de gebeurtenis die steeds wat puzzelstukjes onthult, al blijft lang in nevelen gehuld wat er nu echt is gebeurd. Steeds wanneer dat duidelijk lijkt te zijn, blijkt er nog iets te spelen. Langzaam maar zeker vordert het openingsweekend, komt het onheil dichterbij. Dat er iets te gebeuren staat is al lang duidelijk, maar de weg naar deze gebeurtenis toe is minstens zo spannend als de apotheose zelf. Wie is het slachtoffer? Wie de dader? Iedere pagina geeft nieuwe informatie over wat zich in de club heeft afgespeeld, iedere persoon heeft zijn of haar eigen verhaal, een eigen motief. De puzzelstukjes stapelen zich op, tot zij uiteindelijk een schokkend geheel vormen. 

De club is een verhaal waar duidelijk veel aandacht aan is besteed en dat zich prima zou lenen voor een verfilming.