Huisgenoten is het eerste deel in een nieuwe serie van Marit Vanström: Nederlandse crime met Scandinavische allure.

Heel Leiden is geschokt wanneer het levenloze lichaam van een jonge studente aan een vlaggenmast van de Leidse studentenvereniging Minerva hangt. De politie staat voor een raadsel, en het onderzoeksteam besluit de net afgestudeerde criminoloog Jackie Laurijssen in te schakelen. De hoop is dat zij door haar jonge leeftijd makkelijker contact kan maken met potentiële getuigen binnen de vereniging.

Terwijl Jackie de studenten ondervraagt, ontdekt ze dat de moordzaak terug te leiden is naar een vermissing uit 1989. Ze komt steeds meer details op het spoor, maar merkt ook dat ze door verschillende partijen wordt tegengewerkt. Hoe dichter Jackie bij de waarheid komt, hoe groter haar rol binnen het team wordt. De bedreigingen aan haar adres worden echter steeds persoonlijker. En dan heeft ze ook nog een geheim voor haar werkgever…

In Leiden wordt een vermoorde studente aan een vlaggenmast van studentenvereniging Minerva aangetroffen. De politie vraagt criminoloog Jackie Laurijssen om hulp bij hun onderzoek. Jackies onderzoek vordert, maar ze merkt ook dat ze gestaag wordt tegengewerkt. Hoe dichter ze bij de waarheid komt, hoe meer gevaar ze zelf loopt. 

Huisgenoten start met een proloog waarin de dader centraal staat. Er volgen korte hoofdstukken vanuit wisselende perspectieven, met in de kop steeds de exacte tijd van de dag. Jackie komt over als bescheiden en zeer bevlogen, maar ook als iemand die onwaarschijnlijke beslissingen neemt. Ze kampt met een gezondheidsprobleem dat haar regelmatig flink hindert bij haar werk. Ondanks wat onaardige trekjes krijgt ze toch de sympathie van de lezer. 

Vanström houdt met Huisgenoten een duidelijk pleidooi tegen de ouwe-jongens-krentenbroodmentaliteit die voortkomt uit historische studentensociëteiten, zoals ook het Leidse Minerva. Hij maakt een vuist tegen de uitvloeiselen hiervan die tot in de landelijke politiek merkbaar zijn. Dit machtsblok vormt ook Jackies tegenstander in het verhaal. Samen met Elzemiek, in wie ze haar gelijke vindt, bindt ze de strijd hier tegen aan. Maar het wel heel erg krachtdadig optreden door een studente als tegenhanger van een mannelijk blok dat voor superioriteit staat, boet echter in aan geloofwaardigheid. Vanströms intentie is duidelijk, maar het is te veel van het goede. 

De auteur schrijft vlot en losjes, maar met neiging naar te populair taalgebruik. Juist in de ouwe-jongens-krentenbrood gedeeltes is te proeven dat het een man is. Er ademt een masculiene sfeer, te vinden in kleine details, in woordkeuzes en soms tamelijk grof taalgebruik. Een zekere vaart ontbreekt niet in Huisgenoten, hoewel Vanström elders ook langdradig kan zijn. Het grootste minpunt is echter dat veel passages onecht overkomen, te geforceerd, te gehaast. En behalve bij het personage Jackie, ontbreekt diepgang. Hoewel de locaties in Leiden en Rotterdam kloppen, is het jammer dat Vanström slordig is met anderen. Die van het NFI bijvoorbeeld is onjuist. De lezer raakt er al vrij snel van op de hoogte dat er een link met oud-Minervaleden is, als een groepje hiervan in het geheim contact met elkaar zoekt en het politieonderzoek overduidelijk tegenwerkt. De vraag op de kaft is ook niet voor niets: Hoever zou jij gaan om een jeugdzonde te verbergen? 

Het thema - een vergrijp uit het verleden dat een vriendengroep na jaren weer raakt - is niet origineel. Meerdere auteurs gebruikten dit al, maar dat doet niets af aan het leesplezier. Bovendien zorgt een gigantische cliffhanger voor een adembenemend slot van dit eerste deel.